Μέρα τρίτη στο International Jazz Day φεστιβάλ και τα πράγματα παίρνουν στροφή μέσα στο χρόνο. Μια swing στροφή μέσα στο χρόνο.
Στο μεταξύ και μέχρι εκείνη την ώρα έχουμε πιάσει επαφή με το Νησί, που είναι ατέλειωτο αν θέλεις να το μάθεις και είναι και συναρπαστικό μέσα από τις βόλτες στην Ερμούπολη ως την Άνω Σύρο και τις γωνιές της και τις αυλές τις Κυκλαδίτικες, την Ποσειδωνία ή αλλιώς Ντελαγκράτσια και εκείνες τις μαγικές επαύλεις, όπως το αρχοντικό Τσιροπινά που επισκεφθήκαμε και το είδαμε κι από μέσα, ένα παλάτι με κήπους γύρω, γύρω όπου και συναυλίες γίνονται και εκδηλώσεις και φαντάζομαι ότι τις καλοκαιρινές νύχτες τις τιμούν δεόντως.
Και τις ανοιξιάτικες μέρες τις τιμούν στις Κυκλάδες που τις νοιώθω σπίτι μου, αν και δεν έχω σπίτι στην Αμοργό που είναι η πατρίδα του πατέρα μου, δεν χρειάζονται τα σπίτια αν μπορεί κανείς να ταξιδεύει. Οι παραλίες είναι σπίτια μας, και κάτω από το πλακόστρωτο η παραλία όπως έλεγαν οι ‘Καταστασιακοί’ και εμείς βέβαια δεν παραλείψαμε τις Συριανές, τις ωραίες, τη Γαλησσά, την παραλία Κίνι, τον Φοίνικα και τα Αστέρια που τα νερά τελικά δεν ήταν τόσο κρύα όσο διέδιδαν κάποιοι εκεί που καμάρωναν για τα χιόνια της Σύρου, δυο φορές, είπαν, χιόνισε φέτος.
Όλα είναι τζαζ και ο Μάρκος της Σύρου είναι ‘τζαζ’–το ρεμπέτικο το ίδιο-τι ιστορία! Σταματήσαμε και στο Μουσείο Μάρκου Βαμβακάρη στην Άνω Σύρο και ‘μιλήσαμε’ με τον Μάρκο-είχε εκεί τις βαλίτσες του, ένα κουστούμι με το καβουράκι μαζί, χειρόγραφα, αντικείμενα, ένα κλουβί το μόνο που είχε μείνει όταν ο Μάρκος ελευθέρωσε όλα τα καναρίνια που είχε πάρει, ένα μηχάνημα-τελείως αντίκα-όπου χάραζαν βινύλια! Ο Jack White θα τρελαινόταν.Και αν άκουγε Βαμβακάρη θα τρελαινόταν και πάλι!
Με strange ways επικοινωνεί η μουσική.Στην πλατεία του Δημαρχείου,η ομάδα Lindy Hop Athens φέρνει το swing εκεί μπροστά μας στη Σύρο σα να είναι τα 30ς και τα 40ς με τις μπάντες που έπαιζαν και σήκωναν σκόνη- η αναβίωση του swing δεν είναι πια μονο μόδα, είναι κάτι πολύ ζωντανό, φρέκο, δυναμικό, είναι ως και ανατρεπτικό απέναντι στην ακινησία και το μούδιασμα των καιρών, τονωτικό κατά της οικονομικής κρίσης ενός άλλου «κραχ».Όπως και να’ ναι τα ζευγάρια της Lindy Hop ομάδας χορεύουν φανταστικά, με swing ενθουσιασμό και τα σωστά τα βήματα που δεν μπορείς παρά να τους ζηλεύεις και να κρατας, κάπως, το ρυθμό.Κάποιοι δοκίμασαν κιόλας.Να χορέψουν.Το swing θέμα μετά επεκτάθηκε κι άλλο στο bar Ελιά με ακόμη πιο τρελές φιγούρες όπως εκείνη που πιάστηκαν όλοι μαζί και έκαναν ένα ‘τραπεζάκι’ στον αέρα, υποθέτω χρειάζεται σκληρή προπόνηση, δεν γίνονται έτσι αυτά-Κι αυτά ενώ η ψυχή του swing η Μαριάντζελα Σαλίχου είχε αναλάβει χρέη DJ και με τέτοιες μουσικές κολλάω πάντα!
Πόσα ακόμη είναι τζαζ; δεν υπολογίζεται. Μπορώ ήδη, ας πούμε, να ακούσω το σαξόφωνο από τις Κυκλάδες ως εδώ. Αλλά η International jazz day της Σύρου έδωσε ένα δυνατό μήνυμα μουσικής και πολιτισμού και μιας συνέχειας που αξίζει κανείς να στηρίξει. Πάντα άλλωστε ακόμη και χωρίς ίχνος ορθολογισμού, η μουσική και οι τέχνες θα βάζουν πετραδάκια και θα μπλοκάρουν τις μηχανές του άγριου συστήματος που μας «τρώει». Είναι η άμυνά μας και ο θρίαμβός μας και all that Jazz.