Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση- γνωστό αυτό. Αλλά πρέπει νά’ χεις και άμυνα, αν θέλεις να είσαι σίγουρος για να μην τρέχεις και δεν φτάνεις, να έχεις τερματοφύλακα σταθερό, όσο κι αν το επιθετικό παιχνίδι είναι αυτό που μας αρέσει. Επίσης έχεις το δικιο σου να λες: φάε όσα γκολ θέλεις αρκεί να βάλεις ένα παραπάνω. Αλλιώς κοίτα να αποκρούσεις . Χρειάζεσαι έναν Κασίγιας , την ώρα που θα πιάνει το πέναλτι, την κρίσιμη ώρα που όλα θα είναι στον αέρα. Αυτά στο Euro και στην τακτική του αγώνα. Εδώ έξω τί γίνεται; Που οι άμυνες πέφτουν . Γιατί μας την πέφτουν από παντού.
Αφού ο Μπάλακ σκοράει για την ομάδα του και όχι για παρτη μας . Που πριν καλά καλά τελειώσει και το Euro μπαίνουμε ξανά στην καλοκαιρινή μας ρουτίνα: βοριαδάκι και οικόπεδο, σκόρπιες στην πλαγιά εστίες φωτιάς, και βάλτε και λίγο νερό στην άκρη για να έχουμε. Από τί γίνονται οι πισίνες ,είπαμε παιδί μου; Από δέντρα. Και για να φτάσεις στην ακτή ,πας γύρω γυρω στο συρματόπλεγμα, μετά την ταμπέλα “προσοχή ο σκύλος δαγκώνει” και είσαι και τυχερός που σου επιτρέπεται η πρόσβαση. Βουτιά, δοκάρι και μέσα η μπάλα -κουρέλια η άμυνα. Στην σκιά των γιγάντων. Το σύστημα όλο καλωδιομένο στην πρίζα και ολόφωτο μέσα στο σκοτάδι (στην τύφλα μας) το σκάνδαλο. Πού να κρατήσεις άμυνα; Ο σταθμός 13 (η τύχη μας) δέχεται επίθεση. Τινάζεται η μπάνκα στον αέρα. Χορός εκατομμυρίων και ντρίπλες αλά euro. Μας πούλησε ο διαιτητής, ο προπονητής, ο κακός καιρός μας. Ο ξένος παίκτης, τί να σου κάνει κι αυτός; Μόνοι και ξεχασμένοι πια, κλεισμένοι στην περιοχή μας, σε κλοιό φωτιάς, σκανδάλων, τρελλών τιμών και αποπνικτικής ατμόσφαιρας ,τρώμε γκολ , το ένα μετα τ΄άλλο. Περιμένεις να σφυρίξει λήξη ,μια βροχή να μας σώσει, μια θέση για πάρκινγκ, ένα σαββατοκύριακο διακοπές- κάτι. Ή κάτι άλλο- σαν κι εκείνο ,πως η καλύτερη άμυνα ειναι η επίθεση, ακόμη και τωρα που η άμυνα έχει εξανεμισθεί.