Ήταν η εποχή της μεγάλης οικονομικής ύφεσης στην Αμερική, το 1932 συγκεκριμένα όταν ο Μπομπ Μίλερ , σπουδαίος τραγουδοποιός ,μπήκε στο στούντιο και ηχογράφησε ένα τραγουδάκι Το «The Rich Man & The Poor Μan» – Ο Πλούσιος ,δηλαδή, και ο Φτωχός. Το πέτυχα τις προάλλες, που το είχε βάλει ο Μπομπ Ντίλαν σε μια εκπομπή του –που είχε επίσης θέμα :ο πλούσιος και ο φτωχός. Μ΄ άρεσε. Το βρήκα πολύ ‘σημερινό’ .Κοίταξα γύρω. Και είπα να το μοιραστούμε:
«Δυό ειδών είναι οι άνθρωποι, άγιος κι αμαρτωλός
Αυτός που πάντα παίρνει κι αυτός που πάντα δεν
Ο πλούσιος στη Λίνκολν του , με κόκκινο περνάει
ο φτωχός με το σαράβαλο σιγά σιγά το πάει
Και εκεί που παν , ξωπίσω τους, μοτοσικλέτα σκάει.
Την κλήση σχίζει ο πλούσιος , στη φυλακή ο άλλος πάει
Ο πλούσιος παίρνει τον δρόμο του ,αυτόν που ίσια βγάζει
σαν ταξιδεύει ο φτωχός σ΄ ανηφοριές γυρνάει.
Ο πλούσιος αν είν’ άρρωστος , μέσα στο σπίτι μένει
Μα ο φτωχός πάει στη δουλειά , κι ο βήχας επιμένει
Ο πλούσιος παίρνει φάρμακο, και τον γιατρό του έχει
Κι έτσι καλά γίνεται αυτός ,κι ο άλλος αρρωσταίνει
Λεφτά πολλά κλέβει ο πλούσιος από τράπεζα που ελέγχει
,ενώ ο φτωχός φρατζόλα ψωμί που δυο λεπτά δεν έχει
Τους πάνε στο δικαστήριο, με δάκρυα ο άλλος γέρνει
Ο πλούσιος γελά και μια συγνώμη παίρνει ,
μα στο φτωχό η μοίρα του δυο χρόνια πάνω σέρνει
Ο πλούσιος έχει το δικηγόρο του που είναι σωστός και φίνος
,ενώ φτωχός συμπόνια ζητά αλλά από αυτό ούτε ίχνος
Σαν είσαι πλούσιος λοιπόν μην έχεις καμιά έγνοια
Μα αν είσαι φτωχός ,που λες λοιπόν, κάθε ελπίδα ξέχνα.
Ο πλούσιος αθωώνεται ,μα σκοινί τον φτωχό περιμένει
Κι αν τα τινάξει ο πλούσιος , σε χρυσό κουτί κατεβαίνει
Και ο φτωχός σε ξύλινο ,σε μνήμα που παγώνει
Μα ένα είναι σίγουρο και πράγμα αληθινό
Πλούσιος ήταν , μα νεκρός κι αυτός, σαν τον φτωχό»
