Μπορεί να μη φαίνεται λογικό με την πρώτη, αλλά έχει τα καλά του. Μην πάει το μυαλό σε τενεκεδοκατασκευές και σε άσπλαχνα τσίγκινα κουτιά με ρόδες, στα μπίου-μπίου του Πόλεμου των Άστρων και σε ανθρωποειδή με φιλοσοφικές τάσεις – τα ρομπότ έχουν ψυχή και μπορούν να κάνουν τη δουλειά- γιατί όχι; -καλύτερα. Θέλω να πω, ας τους δώσουμε μια ευκαιρία. Στην αρχή θα υπάρξουν αντιδράσεις από όλα τα κόμματα, αναμενόμενες σε μεγάλο βαθμό, αλλά σκεφτείτε το ρομπότ- πολιτικό στην νέα του δουλειά. Θα είναι αυστηρά προγραμματισμένο να λειτουργεί για το καλό του λαού , ποτέ για δικό του συμφέρον, συνεπώς, οι επόμενες εκλογές θα είναι ένα ελάχιστο κουτάκι στον εγκέφαλό του, απλώς να του θυμίζει τα σέρβις , ίσως και την απόσυρσή του για να αναλάβει τη θέση του , ένα νέο πιο εξελιγμένο μοντέλο. Θα παίρνει εντολές από τον κόσμο και θα επανεξετάζει τα θέματα που του ζητούνται χωρίς ξεροκέφαλο πείσμα και μικροπολιτικά συμφέροντα (τι να είναι αυτά για ένα έντιμο ρομπότ). Το οποίο, μάλιστα, ούτε κουμπάρους θα έχει (γιατί τί να τους κάνει;). Το ρουσφέτι , με όποια μορφή και να προσπαθεί να περάσει, θα πετιέται έξω από το σύστημα σαν φτυμένη τσίχλα που κάποιος θα έρχεται να μαζέψει αμέσως για να μην κολλήσει στο πάτωμα. Η καριέρα ενός πολιτικού-ρομπότ δεν θα είναι καν καριέρα , αλλά υπηρεσία, εξ’ ού και το ρομπότ θα βγαίνει στην τηλεόραση όταν χρειάζεται και όχι σαν τους προκατόχους του που μόνο τον καιρό δεν έχουν πει ακόμη ι (πολλοί από αυτούς τουλάχιστον). Σε περίπτωση μάλιστα που το ρομπότ θα βγάλει από το στόμα του ένα ψεματάκι, αμέσως θα μπλοκάρει το σύστημα, θα ανάψουν ανησυχητικά κόκκινα φωτάκια με απελπισμένους ήχους danger – danger. Την επόμενη φορά που θα το κοιτάξεις στα μάτια και θα ξέρεις ότι πραγματικά θα έχει νοιαστεί για τις συντάξεις και για την εκπαίδευση του παιδιού , θα δεις κάτι αληθινά ανθρώπινο στο πρόσωπό του. Εκτός βέβαια αν είσαι ο κουμπάρος – γιατί υπάρχει και αυτή η περίπτωση.
