Συγγνώμη, κραχ. Μας συγχωρείτε, τα χάσαμε. Δηλαδή, σόρι, αλλά τα αρπάξαμε. Με το συμπάθιο, μας ξέφυγαν. Κάπου τα ΄χαμε όμως και χάθηκαν. Να, εκεί δα. Στο τραπεζάκι, κάτω από σεμεδάκι, στο ταμείο- από κάτω. Καπνός γίνανε. Βρε, πώς χάνονται τα λεφτά, σαν βότσαλο στη λίμνη. Τη μια το βλέπεις- νάτο- την άλλη κάτω από το νερό. Μαύρο νερό, σαν ράσο. Κρ-αχ!, την πατήσαμε. Εμείς την πατήσαμε. Τους αφήσαμε με τα μανίκια σηκωμένα να κάνουν δουλειά. Δουλειές, εμείς- πού να βρούμε καιρό να τους προσέχουμε; Απασχολημένοι και «ουδέν σχόλιον» εκείνοι. Τι είναι ένα σκανδαλάκι μπροστά στο σκάνδαλο; Μετά σου λέει το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Κραχ- δεν άκουσες; Πέεεεεεεφτει. Εκείνοι πάνε στη γωνία και προφυλάσσονται, να μην τους πέσει στο κεφάλι- στο δικό μας κεφάλι πέφτει. Πάλι. Και τι φταίμε εμείς; Εμείς το φτάσαμε εκεί που το φτάσαμε; Εμάς, απλά δεν μας έφτανε. Και τώρα- τι κάνουμε τώρα;- ψάχνουμε, λέει, τον «κανένα» να αναλάβει το θέμα μας. Να βάλει μια τάξη, να διορθώσει τα αδιόρθωτα, να φέρει πίσω τα λεφτά, να πιάσει το τιμόνι στη φουρτούνα. Να κάνει το «αχ», «χα!» και να βγάλουμε και μιαν άκρη. Στην άλλη άκρη της γραμμής, το γνωστό υπηρεσιακό ύφος «δοκιμάστε αργότερα», «η κλήση σας προωθείται», «αν θέλετε να κάνετε αίτηση για δάνειο πιέστε 1». Και περιμένετε. Ο αρμόδιος λείπει. Και ο αρμόδιος Β΄ λείπει. Και ο αντικαταστάτης του επίσης. Είναι απασχολημένος με το αρμόδιο «κραχ» και συντονίζει τις κινήσεις για την ανάκαμψη. Για το καλό μας, ντε. Για τη ρευστότητα, για τη συγκράτηση των τιμών- μήπως και ηρεμήσουν οι τρελαμένοι δείκτες των χρηματιστηρίων που δείχνουν πάλι κάτω. Που πιο κάτω δεν γίνεται. Φτάσαμε υπόγειο. Ρanic Room. «Κρακ, κρακ- τρίζουν τα πατώματα. Έτοιμα κι αυτά να σωριαστούν. Πού λεφτά για αναστήλωση του οικοδομήματος! Τα τελευταία ξοδεύτηκαν στο ντιζάιν κήπου. Don΄t panic, baby. Ένα κραχ είναι μόνο και κάτι λεφτουδάκια που τα πήραν και τα σήκωσαν.
