Είναι πλέον σίγουρο, μην το ψάχνεις άλλο- στραβός είναι ο γιαλός. Φαίνεται πια το πράγμα. Και εκείνο το “στραβά αρμενίζουμε” είναι μια φυτεμένη επινόηση, ένας σπόρος αμφιβολίας και κάθε άλλο παρά τυχαία βρέθηκε εκεί σαν το στοιχείο που ακουμπάει διακριτικά ο συγγραφέας στην επιφάνεια της πλοκής για να κρατήσει ζωντανό για μερικές ακόμη σελίδες το μυστήριο.
Και όχι στραβός μόνο, θεόστραβος. Πώς να αρμενίσεις εσύ ίσια μετά. Σου λέει (ο γιαλός ή όποιος κρατάει καλά τα κλειδιά του) -έχεις επιλογή και αποφασίζεις. Όμως μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, θα σου πει πως ό,τι και να έχεις ψηφίσει λάθος έκανες γιατί ήταν στραβό το κλήμα, αν το παραλάβουν και φαγωμένο απο το γάιδαρο, δεν πρόκειται να ισιώσει ποτέ- μην περιμένεις άδικα. Άσε που δεν τους νοιάζει κιόλας, όσο πιο στραβός ο γιαλός, τόσο πιο πολλές γωνίες για να κρύβεσαι.
Με το τηλεκοντρόλ στο χέρι ψάχνεις τώρα το ίσιωμα. Ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Ανοιχτός ναι, στραβός επίσης άλλο τόσο. Βλέπεις ό,τι βλέπω; ρωτάς και απορείς με ό,τι εξελίσσεται από κανάλι σε κανάλι και τσιμπιέσαι και τσεκάρεις μήπως έκανε κατάληψη στο γυαλί μια περίεργη φυλή που τρέφεται με το μυαλό των ανθρώπων. Πάρε μετρήσεις και θεαματικότητες να δεις. Εσύ τους ανέβασες στα ύψη -σου λέει -εσύ αρμενίζεις στραβά. Αν σε πείσουν, τότε μόνο θα έχουν δίκιο.
Με τη σιγουριά πάλι ότι εσύ κάνεις τη δουλειά σου καλά σε ένα ίσιωμα και ξέρεις που πάς και όλα είναι ξεκάθαρα και προφανή -δεν έχεις καταλάβει ότι στην καλύτερη περίπτωση εικονική πραγματικότητα είναι. Σε όλες τις άλλες, έξυπνος είσαι και βλέπεις πώς δουλεύει το σκηνικό, στραβά και ανάποδα, τόσο βολικά φτιαγμένο για είναι χαμένος στα σίγουρα όποιος δεν θέλει να παραδεχτεί πως στραβά αρμενίζει. Εκτός δηλαδή αν έφαγα κάτι και με πείραξε, ή παραστράβωσε ο γυαλός και βγάζει πια μάτι.
03 Οκτ 2008
