Θα το πάρω σα σημάδι και σαν να θέλει κάτι να μου πει το σύμπαν και ό,τι το κρατάει σε οργάνωση. Ονειρευόμουν λοιπόν ένα ωραίο ταξίδι στον αμερικάνικο Νότο. Είχα “τσακίσει” τη Νέα Ορλεάνη στον ταξιδιωτικό Οδηγό ,ένα παχύ οδηγό που ανοίγει την όρεξη για βόλτες στον κόσμο- τον είχα κάνει δώρο στον εαυτό μου εδώ και καιρό για έμπνευση.
Με μολυβάκι κιόλας είχα γράψει διαδρομές στο Τέξας, με στάσεις στο Σαν Αντόν, στο Χιούστον, στο ‘Οστιν και στο Γκάλβεστον ,εκεί που οργιάζουν μουσικές και περιπέτειες και έτρεχε το μυαλό μου σε μοτέλ που θα σταματούσαμε το βράδυ, σε στέκια για στέικ , σε βενζινάδικα γιατί θα είχε πολύ δρόμο μπροστά και σε λάθος στροφές ,γιατί αν χαθείς είναι ακόμη πιό απολαυστικό το ταξίδι- μόνο που πριν φτάσω εγώ εκεί έφτασε η Ρίτα και Κατρίνα και το πολύ κακό, που μούσκεψε ως και τις σελίδες και όλους τους χάρτες του οδηγού μου.
Αλλά δεν θα τα βάλω με τον τυφώνα -δεν μου φαίνεται τύπος που μπορείς να εμπιστευτείς- τα βάζω με εμένα. Που όλο σχεδιάζω και κάνω πλανα στα χαρτιά, αντί να φτιάξω τις βαλίτσες και να βγω στο δρόμο για το Γκάλβεστον. Μην αφήνεις για αυριο -λέω στον εαυτό μου για να με ακούω καλύτερα -αυτό που θέλεις να κάνεις σήμερα ( ωστόσο, είμαι της γνώμης, άφηνε για αύριο αν μπορείς ‘ο,τι δεν σου κάνει και πολύ κέφι- το αύριο πάντα έχει πιό πολύ χώρο για αυτά).
Παίρνω,έτσι, τις προτεραιότητες και τις αναποδογυρίζω. Νάτη η Νέα Ορλεάνη στην κορυφή. Να η βόλτα στα μαγαζιά πριν από τις δουλειές στο σπίτι , να οι φίλοι πριν από τους συνεργάτες και οι δικοί σου πριν από τους άλλους-μην το πάω ακόμη πιό μακρυά- να η δική σου ζωή και να η Ρίτα στην τρελλή της κούρσα να σου χαλάει τα σχέδια. Και πριν γίνουν όλα τσακισμένες σελίδες(στα υπόψη, δηλαδή) τις κόβω για να τις έχω μαζί στο δρόμο. Το σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή από τώρα. Δεν ξανακάνω σχέδια.
03 Οκτ 2008
