Είναι σαν η Κλόντια Σίφερ να διαφημίζει προϊόντα για την ακμή. Πείθει; Δεν πείθει. Γεννήθηκε έτσι η κοπελα με δέρμα λείο και φωτεινό, δεν την έκανε η κρέμα που έστρωσε στο μάγουλο. Το Dna το έκανε αυτό, ο μπαμπάς και η μαμά, ο θεός, ο νόμος της αδικίας -διαλέγεις ανάλογα από αυτό που σε εκφράζει καλύτερα και παίρνεις . Πάρε ένα πρόσωπο με σπυράκια, με σημάδια με μουτζούρες να πειστώ κι εγώ ο καταναλωτής. Να αγοράσω την κρέμα.
Έτσι τώρα, θέλουν να σε πείσουν πως “βγαίνεις” (έστω με λίγο στρίμωγμα, αλλά βγαίνεις) . Με το πετρέλαιο, το σούπερμάρκετ, την τσάντα -διαστημόπλοιο για το σχολείο και ένα καφέ παραπάνω. Με τη βενζίνη που “καίει” σα νά΄χεις βάλει το χέρι σου στο μάτι της κουζίνας (το αναμένο). Με το νέο ωράριο στα μαγαζιά, που βρίσκουν -λένε- ευάερο και ευρύχωρο γιατί σου μένουν και λίγες ώρες για να κοιμηθείς -τι άλλο θέλεις; Όλα τα έχεις και λίγη τηλεόραση ακόμη για να το ρίχνεις έξω να ξεσκάς.
Αλλά είναι απλό -γιατί δεν το κάνουν; Να αλλάξουν θέση, να έρθουν στη δική μας, να τους κάνουμε και χώρο να βολευτούν. Ας το δούν σαν παιχνίδι ριάλιτι. Με τόσα ευρώ , βγάλε το μήνα. Τα ψώνια της εβδομάδας, το φροντιστήριο του παιδιού. Τα απολύτως απαραίτητα. Τα γεύματα εργασίας, κομμένα. Μόνο εργασία. Ούτε οδηγό, ούτε Μερσεντές -λεωφορείο. Να περιμένουν στη στάση. Αργεί να ‘ρθει; Τί να κάνουμε; αργεί. Μια δοκιμή όμως θα πείσει. Πως μπορείς να λες , να διατυμπανίζεις, να ανακοινώνεις και να σφίγγεις τη ζώνη μπροστά στις κάμερες, αλλά δεν πείθεις. Η κρέμα της Κόντια δεν διώχνει την ακμή. Οπότε ,τί κάνουν, για να έχουν και το νού τους; Φροντίζουν τουλάχιστον την τιμή της ντομάτας. Να στέκεται καμαρωτά στα ύψη. ‘Ετσι που να την έχεις μόνο για φάγωμα.