Kρήτη Ολέ!

Αντε στην υγειά μας. Αν πιώ άλλη ρακή, όμως, θα κατέβω την πλαγιά τσουλήθρα και δεν βοηθάει η κατάσταση. Μετά τα πιτάκια με τη μυζήθρα, ειδικά, αρχίζουν τα πράγματα και παίρνουν άλλο βάρος. Το πραγματικό τους. Σκέφτεσαι τη ζωή σε μαντινάδα. Μετά στέλνεις την μαντινάδα με sms και περιμένεις απάντηση. Εσύ πάλι μήν απαντάς. Τί κακό να νομίζουν όλοι πως τόσο σπουδαίο είναι αυτό που θέλουν να πούν που πρέπει να μείνει στην μνήμη του τηλεφωνητή. Δείξε λίγο σεβασμό στη μνήμη.
Στο μεταξύ, άντε άλλη μια ρακή. Πού είχαμε μείνει; Πρώτη ομπρέλα του Βασίλη αριστερά- Φαλάσαρνα. Δε σου λέω αστεία. Αυτό το χρώμα, το πέτυχε μόνη της η θάλασσα-δεν πέρασε από καμμία επεξεργασία. Όχι όπως οι αναλογίες των κοριτσιών στα εξώφυλλα των περιοδικών- που μπορεί να κάθεται δίπλα σου στο Ηρώδειο το κορίτσι, εσύ να έχεις το περιοδικό μπροστά και να μην το αναγνωρίζεις. Αληθινές ιστορίες. Να σου πουν κι άλλες οι ντόπιοι. Για ιταλούς που άφησαν το Τορίνο και τη Γιουβέντους που εγκαταστάθηκαν εκεί, για αμερικάνους που επιστρέφουν εικοσι χρόνια συνέχεια, για κάτι κοράλια περίεργα στο βυθό. Να σου αφηγηθούν γλέντια διαρκείας… Ωρα να’ χεις. Γιατί η ρακή δεν τελειώνει ποτέ. Σου τα λέω όλα αυτά τώρα από το γραφείο μου, καθώς μπαίνει ο Ιούλιος και φουντώνει το αιρ-κοντίσιον. Νομίζω κιόλας πως τα φαντάστηκα-βίρτουαλ ριάλιτι ένα πράγμα. Πως έφτασα, λέει, στα Χανιά με το γρήγορο. Πως είδαμε κάτι τρελλούς να δένονται και κάνουν βουτιά στο γκρεμό ψηλά στα Σφακιά –«εξτρίμ σπορ» αυτά (λες κι αυτά που κάνουμε κάθε μέρα στην Αθηνα, δεν είναι…) Που μας κέρασαν κι άλλη ρακή στο φούρνο στην Ανώπολη. Σε λίγο θα πάρω το μετρό για το σπίτι-μπορεί να πετύχω τρένο με αίρ-κοντίσιον και αν έχω παρκάρει κοντά, καλά θα είναι, αλλιώς περπάτημα. Πάντως, αυτά που σου είπα είναι εκεί. Και άλλα που δε σου είπα. Ξέρεις. Πήγαινε. Το ξέρω πως θα πας. Μην αρχίσεις τα sms όμως…