Mέσα Μαζικής Μεταφοράς- Κινητή Τηλεφωνία, φοβερός συνδυασμός , εγγυημένη διασκέδαση. Λεωφορεία, τρένα, μετρό- εξπρές ή με πολλές βασανιστικές στάσεις. Τραμ. Ξέχασα το τραμ; Κάποια στιγμή θα χτυπήσει το τηλέφωνο. Κάποια τσέπη θα τραγουδήσει , κάποιο hands free θα ενεργοποιηθεί. Αν δεν το κάνει εκείνο , ο επιβάτης θα θυμηθεί κάτι και θα πάρει τηλέφωνο. Εκεί θα δείτε. Συνήθως πέφτω στα γνωστά. «Πήρες το παιδί από το σχολείο;» και «έχει φασολάκια από χτες ,βάλε και φάε» και «πάλι θα αργήσεις; Τόση δουλειά πια έχετε;»
Μερικές φορές όμως έχει θέμα. Πολύ θέμα, που βοηθάει να περάσει η ώρα. Μια φορά άκουσα όλες τις λεπτομέρειες από τα επείγοντα περιστατικά της προηγούμενης βάρδιας σε κεντρικό νοσοκομείο . Πόσες ώρες κράτησε η επέμβαση « ευτυχώς όμως είναι καλά ο άνθρωπος ,αλλά έπρεπε να τον δεις πώς μας τον έφεραν.» Και εξηγεί πώς τον έφεραν. Μια κυρία στο διπλανό κάθισμα έχασε τη στάση, για να μάθει τι έγινε παρακάτω .Δεν το αφήνεις έτσι αυτό, θες να ξέρεις. Μια άλλη φορά πάλι ήταν ένας άγριος που φώναζε στο τηλέφωνο «πες του πως άμα τον δω θα τον… και πέσ’ του μην περάσει από το μαγαζί γιατί θα φάει της χρονιάς και πες ότι τα λέω εγώ αυτά..» Και πες ότι δεν άκουσα εγώ, αλλά πώς να μην ακούσεις. Αφού δεν μιλάνε σιγά, φωνάζουν.
Από τα καλύτερα ήταν ένα ζευγάρι που χώριζε. Από το κινητό στο λεωφορείο. Σιγά σιγά την είχαμε όλη την εικόνα. Στοίχημα πως το μισό λεωφορείο ήταν με την κοπέλα, το άλλο μισό με το αγόρι. Ναι, όλοι ακούγαμε. Δεν την ένοιαζε. Είχε προκύψει ένα θέμα με κάτι φωτογραφίες και αυτός είχε κολλήσει. Και τον ενοχλούσαν όλα. Και οι φίλοι της και τα αδέλφια της και οι φωτογραφίες. Και γιατί να βρεθούν από κοντά; για να τσακωθούν ; Γιατί; Δεν συμβαίνουν αυτά; Να, τώρα τις προάλλες ήταν μια γυναίκα στο τηλέφωνο και μιλούσε αλλά δεν συγχρονιζόταν με τους σταθμούς. «Έρχομαι-, έλεγε, τώρα είμαι…α, δεν ξέρω που είμαι» «Μοναστηράκι», την διευκόλυνε η κυρία από δίπλα .Ευχαριστώ , απαντούσε . Παρακαλώ. Και συνέχιζαν « Τώρα πλησιάζω ..»-γυρίζει στην κυρία δίπλα. «Πατήσια.». «Να ΄στε καλά». Και όρεξη να’ χετε.