/ Δημοσιεύτηκε στη στήλη:ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ, στα ΝΕΑ, 4 Φεβρουαρίου 2005 /
Υπάρχει πια μια οικειότητα. Μια επαφή, ένα κάποιο δέσιμο. Μπήκε στη ζωή μας με έναν αέρα μυστηρίου να τον τυλίγει σαν πέπλο σε φεγγαρόφωτη νύχτα ,πυκνώνοντας σιγά σιγά τις εμφανίσεις του, από δυναμικές εισόδους στην επικαιρότητα μέχρι φευγαλέα περάσματα σαν Χίτσκοκ στις ταινίες του.
‘Ολοι μιλούσαν γι΄αυτόν. Τον Βασικό Μέτοχο. Έγινε πολύ γρήγορα ο άνθρωπος της εποχής, το καυτό θέμα στις συζητήσεις , ικανός να επισκιάσει έμπειρους σταρ του θεάματος και των σόου-μπίζνες, χωρίς καν να κατεβαίνει με φτερά και σκοινιά από την οροφή της αίθουσας.
Έδειχναν να τον ξέρουν και να τους διαφεύγει. Σα να ήταν ιδέα και κανονικός άνθρωπος ταυτόχρονα (ο καθένας έχει τη δική του γνώμη στο κάτω κάτω).
Ο κ. Βασικός Μέτοχος έγινε γνωστός μας.
Στα καφενεία των χωριών,άκουσα , πως έλεγαν ιστορίες γι’ αυτόν και μερικοί πίστευαν πως μπορούσε να βοηθήσει ακόμη και τις σοδειές τους. Στις κοσμικές συγκεντρώσεις της πόλης, όλο και κάποιοι βρίσκονταν να τον ξέρουν, να έχουν δειπνήσει σπίτι του , να έχουν πάει διακοπές μαζί του. Τη μιά ήταν ένας κοσμοπολίτης που μπορούσε να σταθεί παντού , την άλλη άνθρωπος της πιάτσας.
Άρχισα να τον φαντάζομαι με ρόμπα και παντόφλες να παίρνει το πρωϊνό του, καφέ κρουασάν και μέλι , να διαβάζει όλες τις εφημερίδες , να ενημερώνεται, να αρωματίζεται με ακριβή κολόνια , να πηγαίνει στο γήπεδο (και να κάθεται πότε στους επισήμους, πότε στη θύρα με τους φανατικούς) και να μιλάει στο κινητό που έχει κολλήσει στο αυτί του. Να τον κυνηγάει η φήμη του και εκείνος να της γυρίζει την πλάτη ,όπως κάνει ο ήρωας στις ταινίες έχοντας πάντα μάτια πίσω του. Ίσως και να είναι μυστικός υποψήφιος για βραβείο Όσκαρ.
Μπορεί να μην τον συνάντησα ποτέ, όμως κατά κάποιο τρόπο νοιώθω πως τον ξέρω. Ο Βασικός (μπορώ πια να τον λέω με το μικρό του όνομα, έτσι δεν είναι;) πρέπει να είναι ωραίος τύπος τελικά. Ψάχνω τώρα μήπως βρω και το email του.
