Μαθήματα σοφίας από τον Σόλομον
Μέρες το λέγαμε, χρειαζόταν μια καλή βροχή να ξεπλύνει τους δρόμους, να παρασύρει τη χαρτούρα που ξέχασαν να μαζέψουν(υποσχέσεις), να ξαναφέρει τη γυαλάδα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η σχέση του νερού με τις μουσικές αποκτά μια άλλη διάσταση, όπως σε εκείνο το επεισόδιο του Τwilight Ζone, που ένα αλλόκοτο πλάσμα χορεύει στην άκρη του φτερού του αεροπλάνου. Ο ρυθμός είναι κάντρι-σόουλ.
Ο Τζακ Γουάιτ- των White Stripes και των Raconteurs, ο οποίος, μαζί με ένα-δύο τύπους ακόμη, θεωρώ πως είναι οι μοντέρνοι κλασικοί- έλεγε πρόσφατα πως μετακόμισε μόνιμα στο Νάσβιλ από τη δική του πόλη το άκρως μουσικό σημείο στον χάρτη το Ντιτρόιτ(ροκ εν ρολ και αυτοκίνητα πάνε μαζί). Γ ιατί; Γιατί το Νάσβιλ είναι φτιαγμένο από μουσική. Το νερό που το ποτίζει είναι σκέτος ρυθμός, υπάρχει ένα τραγούδι κάτω από κάθε πέτρα. Είναι αυτό που έχει η πόλη, ή αυτό που φέρνουν μαζί τους όσοι ταξιδεύουν κατά εκεί- δεν ξέρω. Κάτι «παίζει» μυστήριο.
Ανοιχτός λογαριασμός ίσως για έναν Σόλομον Μπερκ- αυτόν που ο κόσμος ξέρει σαν τον «βασιλιά της ροκ και σόουλ»- να επιστρέψει εκεί μετά την πρώτη κάντρι επιτυχία του το 1960(περίπου έξι δεκαετίες είναι ο άνθρωπος στα μουσικά). Ο «βασιλιάς» Σόλομον λοιπόν με το αρχοντικό του στυλ, τη σοφία της πατρότητας 21 παιδιών και την οργάνωση αλυσίδας γραφείων τελετών(οικογενειακή η επι-χείρηση) μπαίνει στο στούντιο και ηχογραφεί κάντρι και κάντρι-μπλουζ της ψυχής, ενώ εκλεκτές κυρίες σαν τις Έμιλου Χάρις, Πάτι Γκρίφιν, Πάτι Λόβλες, Γκίλιαν Γουέλς και την κ. Ντόλι Πάρτον βεβαίως συμμετέχουν σε δικές τους συνθέσεις , δίπλα σε κομμάτια των Τ ζορτζ Τζόουνς, Τομ Τ. Χολ, Σπρίνγκστιν και άλλων countr ymen. Μετράω τις λέξεις και πρέπει να βάλω στοπ, αν με άφηναν θα μιλούσα γι΄ αυτό ώς αύριο. Ξέρω, όμως. Λίγα λόγια, πολλή μουσική.Το κλασικό.
