the saints

Είναι κάπως σαν θαύμα . Μάλλον έχει να κάνει με την «αγιότητά τους». Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο που ο χρόνος βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αλλά και πάλι , σημασία έχει το προσωπικό μέτρο του καθενός. Τελεία. « Το ροκενρόλ έχει εξαφανίσει το χάσμα των γενεών.» λέει ο Κρις Μπέιλι, ο κεντρικός χαρακτήρας στους Saints. Και αυτό παίρνει τις διαστάσεις του,
Σε ένα κόσμο όμως που ξέρει τον Τζόνι Ρότεν καλύτερα από τον Κρις Μπέιλι ( την Μπρίτνεϊ πιο πολύ από την ….» και δεν είναι δικό μου λάθος αυτό- εξηγώ αμέσως ποιος είναι ο Μπέιλι και οι Saints. Eκείνος είναι ο ποιητής, ο άνθρωπος με το όραμα και το πνεύμα (συχνά κλεισμένο αυτό σε ένα μπουκάλι) The Saints είναι το αυστραλέζικο ισοδύναμο των Ramones- το πανκ γκρουπ που σημάδεψε με ενέργεια και τραγούδια –δυναμίτες (το τονίζω) –είναι the real thing και καμία παραμάνα δεν χρειάστηκαν να καρφιτσώσουν την ταυτότητά τους στο πέτο. Η ιστορία λέει, πως όταν εκεί που ακόμη και άχυρα αν τύλιγες σε πανκ συσκευασία την πουλούσες άνετα, οι Saints αρνήθηκαν να ντυθούν ‘μασκέ’ για το πάρτι, το πλήρωσαν εμπορικά αυτό, αλλά τα τραγούδια τους απέκτησαν και άλλο νόημα. Αυτό είναι το ροκενρόλ ,τελικά, ο τρόπος που θα πεις όχι. Είναι ο Κρις Μπέιλι στο τηλέφωνο (πώς δηλαδή σας φαίνεται αυτό;) « Σήμερα –λέει- δεν είναι ανάγκη να κάνεις κάτι τέτοιο, να ακολουθήσεις εννοώ τον κανόνα. Είναι πιο εύκολο από τα νέα συγκροτήματα να κάνουν το δικό τους, έτσι όπως ακριβώς εκείνα θέλουν. Δεν δίνουν λόγο σε κανέναν. Φτιάχνουν την ταυτότητά τους , χρησιμοποιούν το my space, δημιουργούν σιγά σιγά το κοινό τους , παίζουν στις συναυλίες τους. Είναι πιο εύκολο να κάνουν κάτι, χωρίς να χρειάζεται να πείσουν κανέναν σε καμιά εταιρία .» Ο Μπέιλι έχει τρέξει πολλά μουσικά χιλιόμετρα, με το γκρουπ, με τις προσωπικές του δουλειές, με τα λάιβ.. «Μ’ αρέσει να βγαίνω να βλέπω συναυλίες. Να, πάλι προχτές με ένα φίλο πετύχαμε ένα γκρουπάκι που έπαιζε φολκ –μην ξεχνάτε και τις ιρλανδέζικες ρίζες μου- ήταν πολύ καλοί. Και μια επίσης ωραία ροκ μπάντα. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από τόσα χρόνια θα μου φαίνονταν όλα αυτά συναρπαστικά.» Πόσο συναρπαστικά δηλαδή μπορεί ένας «Άγιος» να περιγράψει τα μουσικά πράγματα γύρω;
«Έχω συχνά την αίσθηση ότι το ροκ σήμερα είναι κάτι σαν επίδεσμος. Καλύπτει , προφυλλάσει, αλλά δεν αφήνει την αντίδραση να φανεί. Είναι μια γενική εικόνα, με πολλές πολλές εξαιρέσεις.» Μπαίνω στον πειρασμό (δηλαδή με βάζει η επικαιρότητα) Τι γνώμη έχει για τους Sex Pistols , την επανένωση τους, τόσα χρόνια μετά; Ο Μπέιλι χαμογελάει, αλλά όχι ειρωνικά. “ To βρίσκω cool, πολύς κόσμος θα ήθελε να τους ξαναδεί . Για να πω την αλήθεια οι Pistols ήταν ένα πολύ καλό ποπ γκρουπ. Αυτό ήταν. Όλη εκείνη η ατμόσφαιρα γύρω , που προσπαθούσαν να φαίνονται δήθεν απειλητικοί για το σύστημα και κακά παιδιά και όλα αυτά ήταν ανοησίες. Έκαναν ένα πολύ καλό ποπ άλμπουμ που στέκει μια χαρά ως σήμερα»
Για τους φανατικούς των Saints , η 14η του περασμένου Ιουλίου ήταν Ημέρα της Κρίσης. Ο Εντ Κέπερ , ο άλλος πόλος, επέστρεψε στο συγκρότημα, ο Άιβορ Χέι επίσης –ήταν σαν τις παλιές καλές μέρες που ξεκινούσαν από το Μπρισμπέιν. « Πολύ ωραία, και ξέρεις ήρθαν όλα πολύ φυσικά. Μίλησα με τον Έντ, απλά ΄, χωρίς νοσταλγία και τέτοια, το ένα έφερε το άλλο, νομίζω τα πήγαμε θαυμάσια μαζί Παίζω και στο άλμπουμ του κιθάρα» . Τι; Μπορεί να έχουμε και Saints με τον Εντ στην θέση του; « Τίποτε δεν αποκλείεται , όλα είναι υπό σκέψη…» λέει ο Μπέιλι. Ο οποίος μαζί τους άλλους Saints κάνουν τον τελευταίο καιρό περιοδεία , με ένα καινούργιο σχετικά δίσκο, γεμάτο από την «Άγια» ροκενρόλ σοφία τους, το «Imperious Delirium», το οποίο στα λάιβ δεν εμποδίζει τα κλασικά (I’m) Stranded, This Perfect Day, Lipstick On Your Collar να βρουν το δρόμο τους στη σκηνή.