Θυμίζουν Elvis στο Heartbreak hotel και πρώτα ξαδέλφια του Eddie Cochran αλλά άν προσέξεις καλύτερα, ακούσεις πιο καθαρά και κοιτάξεις τους μουσικούς και το κοινό τους στα μάτια, θα δείς πώς κάθε εποχή έχει το δικό της rockabilly, και η ελληνική ροκαμπιλάτη σκηνή παίζει και εξελίσσεται.
Στη σκηνή οι Customs, ένα rockabilly super group, που δεν έχει σταθερή σύνθεση, αλλά παίζουν σε αυτό, μέλη των Βullets, των Dustbowl, των Free Soul, ξεσηκώνουν το κοινό του Βlue Fox Cafe στα ψηλά της Ακληπιού, που έχει γίνει στέκι για τέτοιες ροκαμπιλάδικες παρέες. Μήπως πείραξε κανείς τη μηχανή του χρόνου; «Μετά από πολλά χρόνια, είναι αλήθεια, μπορούμε να μιλήσουμε για ενεργή ελληνική rockabilly σκηνή. Τα περισσότερα από δέκα με δεκαπέντε σχήματα που την αποτελούν έχουν ένα αρκετά υψηλό μουσικό επίπεδο, σοβαρότητα στις ηχογραφήσεις και πολύ καλή σκηνική παρουσία. Και αυτό φαίνεται από την αποδοχή τους και εκτός συνόρων» λένε οι Βullets, που ετοιμάζουν ευρωπαϊκή περιοδεία- σε μία από τις καλύτερες φάσεις τους. Το Final Race, που κυκλοφόρησαν πριν από λίγο, αρέσει πολύ. Η δε πείρα τους μεταφράζεται σε εκρηκτικό ροκαμπίλι κοκτέιλ.
Η Θεσσαλονίκη, βλέπετε, παίζει φανατικά τις μουσικές της. Το θέμα όμως έχει οργάνωση. Αυτή ακούει στο όνομα Οn Stage. Πίσω από το stage, μια θαυμάσια ροκ κομπανία που στήνει εταιρεία, ανεξάρτητη. Και- το έχουμε πει- οι indie αλλάζουν το τοπίο. «Χάρη σε τέτοιες προσπάθειεςλέει ο Αντριανός από τους Βreathless, των οποίων επίσης μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο τους άλμπουμ- υπάρχει κίνηση και ο κόσμος, ειδικά οι νέοι, που δεν έχουν ξανακούσει κάτι παρόμοιο εντυπωσιάζονται και έρχονται κοντά». Εδώ είμαστε. Οι νέοι φαν παίρνουν το λόγο. Γιατί, αν φανταστήκατε νοσταλγούς των 50ς, πενηντάρηδες με λαδωμένο μαλλί κοκκοράκι και Τραβόλτες αλά Grease κολημμένους σε Greased Lighting, είστε αλλού. Οι νεο-ροκαμπίλι φαν είναι σα να βγήκαν από editorial μόδας- τα κορίτσια μπορούν να σας πουν ποια απόχρωση στο βερνίκι νυχιών είναι πιο ροκαμπίλι απ΄ όλες- τα μαγαζιά λανσάρουν στιλ και η Ντίτα Φον Τιζ γίνεται η μούσα τους. Οι κιθάρες; Αυτές τραβάνε το δικό τους δρόμο. Και γκαζώνουν ακόμη πιο πολύ.
Τα πάρτι του Ρlanet Μusic και του Αfter Dark στην πόλη, βοηθάνε στο να σχηματίσει κανείς εικόνα. «Το rockabilly ήταν για πολύ καιρό κακή λέξη» έλεγε ο Μπράιν Σέτζερ- φυσιογνωμία του είδους, frontman εκείνης της αλήτικης παρέας, των Stay Cats, που άρχισαν από τις αρχές των 80ς και βλέποντας το πανκ να βράζει στη Νέα Υόρκη, πήραν την ενέργειά του και την ανακάτεψαν με ροκενρόλ. Κοκκοράκι μαλλί, μυτερές μπότες, τατού- όλος ο εξοπλισμός. Ο Σέτζερ πριν λίγες εβδομάδες έδινε συνέντευξη στη «Liberation» και έλεγε στους Γάλλους όλη την ιστορία. «Με τον καιρό το ροκαμπίλι έγινε μια μουσική σχεδόν underground, αλλά ταυτόχρονα είχε και παγκόσμια εξάπλωση. Άκουσα πρόσφατα κάτι Φινλανδούς που έπαιζαν καταπληκτικά». Και πού να ακούσει τους Έλληνες ο Stray Cats, που δίνει αποχαιρετηστήριες συναυλίες αυτόν τον καιρό.
ΓΟΗΤΕΥΕΙ Η ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ»
Φεστιβάλ και εκδηλώσεις, όλο και πιο πολλές. Το my space, στα δικά του χωράφια, δυναμώνει κι άλλο τη σκηνή. Πες, τώρα, για το ρετρό που κρύβει στην καρδιά του. «Είναι ένα vintage rock ΄n΄ roll είδος», περιγράφει ο Νίκος Φυσάκης, από τους πιο δραστήριους της σκηνής, παλιότερα με τους Rockets, που συνεχίζει σε ένα πιο διευρυμένο στυλ με τους Dustbowl. «Αυτό που γοητεύει όμως είναι η γνησιότητά του. Για μένα δεν ανανεώνεται ουσιαστικά το είδος και ευτυχώς δηλαδή… παραμένει το ίδιο καλό όπως στα 50ς όταν παίζεται σωστά». Σωστά. Από τους «σωστούς» του χώρου, ο Αλέξανδρος Πέρρος και οι Lone Stars, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα το Crusin΄Μean και δεν κουράζονται να παίζουν σε φεστιβάλ της Ευρώπης, να συμμετέχουν σε ευρωπαϊκές συλλογές. Και να επανέρχονται.
Μέσα στην ροκενρόλ σοδειά τελευταία και οι Free Soul με το Τeasing Woman- που έπαιξαν και στα White Βoppin΄ Τower Φεστιβάλ, και είναι της γνώμης πως «το είδος θεωρείται “ρετρό” κυρίως από τον κόσμο που ασχολείται επιφανειακά και όχι από αυτούς που αγαπάνε τη μουσική και ξέρουν να ακούνε. Στο εξωτερικό υπάρχει έντονη κινητικότητα με πολλά γκρουπ, labels, φεστιβάλ που διοργανώνονται. Γίνονται και στην Ελλάδα αυτά, αλλά με περισσότερη δυσκολία γιατί οι συνθήκες στη χώρα μας μόνο εύκολες δεν είναι».
«ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ΄ ΟΛΑ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ»
Οι Θεσσαλονικείς φίλοι μας, οι Βullets, το διασκεδάζουν ακόμη πιο πολύ, αυτό το… παλιό, που λέμε. «Εδώ γελάνε! Ρετρό; Δηλαδή για παράδειγμα οι μεταλλάδες που βγαίνουν με τα σπαθιά ή βαμμένοι σατανάδες, τι είναι; Μοντέρνοι; Το rockabilly είναι πρώτα απ΄ όλα τρόπος ζωής και μετά μουσική. Ειναι μόδα, συμπεριφορά(attitude), φιλοσοφία. Και πάνω απ΄ όλα είναι σημερινό και ζωντανό, συνεχώς εξελίξιμο και το πιο ανθεκτικό είδος εδώ και 60 χρόνια. Αλλά, είπαμε, εδώ είναι χώρα των σκύλων (ας μας συγχωρήσουν τα συμπαθή τετράποδα, δεν εννοούμε αυτά)». Και εδώ ένα Ηound dog με τον Ελβις μπορεί άνετα να παίξει.
ΑΚΟΥΣΤΕ
Τι εστί;
Τo rockabilly είναι από τις πρώτες μορφές του ροκενρόλ όταν άρχιζε στη δεκαετία του ΄50. Προέρχεται από το rock και το hillbillyένα είδος κάντρι μουσικής.
Τότε
● Εlvis «Βay Lets Ρlay Ηouse» ● Gene Vincent «Woman Ιn Love» ● Vince Τaylor «Βrand Νew Cadillac» ● Carl Ρerkins «Βlue Suede Shoes» ● Εddie Cochran «Summertime Βlues» ● Johnny Cash «Get Rythhm»
Τώρα
● Τhe Villains «Revenge» ● Βig Sandy «Ι Ηate Loving Υou» ● Reverend Ηorton Ηeat «Τhe Devil ΄s Chasing Μe» ● Legendary Shack Shakers «Ιchabod» ● Κiss Κiss Κill Κill «Τhelma and Louise» ● Southern Culture Οn the Skids «Μojo Βox»
