Πρέπει να πιστεύεις στο υλικό σου για να φτιάξεις τα τραγούδια σου. Και τι γίνεται όταν το υλικό σου είναι άμμος; Τότε, νομίζω, πρέπει να πιστεύεις στον αέρα και σε όσα σου λέει μέσα από εκατομμύρια κόκκους που φέρνει μαζί του. Ακούς καλύτερα τις μουσικές με το κλιματιστικό στο off.
Το ταξίδι των Τinariwen δεν είναι εύκολο- κανένα ταξίδι που αδειάζει από τις αποσκευές του τα μπλουζ της ερήμου, μαζί και την ιστορία μιας επανάστασης- δεν είναι απλά μια βόλτα στα αξιοθέατα. Κουβαλάει μέσα του χρόνο πολύ- και να μην πω για την άμμο, τη σκόνη και τον άνεμο που χτυπάει ανελέητα τα κρουστά εκεί που νομίζεις πως μόνο η ησυχία παίζει ρόλο.
Είμαστε βαθιά μέσα στη Σαχάρα. Ο ήχος ηλεκτρισμένα εντυπωσιακός, ο ρυθμός μακρινός και με έναν τρόπο πολύ οικείος.
Είναι άλλωστε ένα από τα πιο διάσημα αφρικάνικα σχήματα στη Δύση.
Η χημεία έκανε τη δουλειά της, όταν ο Ρόμπερτ Πλαντ σε μία από τις περιπλανήσεις τους- αγαπημένες άλλωστε σε όλο τον βίο των Led Ζeppelin- βρέθηκε σε εκείνα τα μέρη (δες πώς είπαν μαζί το Whole lotta love εδώ: http://www. youtube. com/watch? v=iΝvΥybmlwq8).
Η παγκόσμια καριέρα των Τinariwen μόλις είχε αρχίσει. Το Ιmidiwan: Companions σε οδηγεί τελικά στην καρδιά των μπλουζ- και της ερήμου- με ένα παραμυθένιο κόλπο: σχεδόν σε υπνωτίζει και στήνει τις «σκηνές» του κάτω από τον ήλιο και κόντρα στον αέρα. Οι μουσικοί είναι σπουδαίοι και η τέχνη τους ακριβό υφαντό. Σωστά η παραγωγή αφήνει την αυθεντικότητά τους να φανεί και σωστά ο ήχος κρατάει το ακατέργαστο χρώμα του, σαν ξεβαμμένος τοίχος που έχει τη δική του ιστορία. Το πιο περίεργο με αυτό το άλμπουμ είναι πως ενώ ο χρόνος μοιάζει σταματημένος και κολλημένος βαθιά στην έρημο, την ίδια στιγμή είναι ένα από τα πιο επίκαιρα ακούσματα. Της στιγμής. Αλλά το έχουμε ξαναπεί: η έρημος, όπου και να ΄ναι, βγάζει ωραίες μουσικές.
