Κρίμα, όμως, ε; Κρίμα.
Πολύ έχω στενοχωρηθεί που πέθανε.- Κι εγώ μωρέ. Και δεν το περίμενα από μένα (δυο κορίτσια στο Μετρό της Δάφνης)./- Τη βλέπεις την κηδεία; Βάλε, παιδί μου, τηλεόραση τώρα να δεις. Απευθείας το δείχνουν (η μαμά μου)./- Πάει κι αυτός. Την έκανε νωρίς.- Εγώ να σου πω την αλήθεια περίμενα νωρίτερα (γωνία Κοραή- Πανεπιστημίου, στο φανάρι)./- Ένας ξάδελφος του Σάκη στο Λος Άντζελες αγόρασε εισιτήρια να πάει.- Και πήγε;- Δεν ξέρω (στο «Παγωτό»)./- Τον είχα δει στη συναυλία στο Βad, καλά σου λέω ο τύπος δεν παιζόταν. Ποια Μαντόνα! Άμα έβλεπες τι έκανε αυτός τότε (η φίλη μου η Έφη)./- Super-Βad, αλλά εμένα μ΄ άρεσε ο Πρινς.- Εσύ είσαι πάντα δυο λαλούν και τρεις χορεύουν (δύο που μιλάνε)./- Το είδες χθες; Τι κηδεία-υπερπαραγωγή ήταν αυτή!- Μπα, δεν κάθησα. Περιμένω να βγει το dvd. Σιγά μην αργήσει (κάπου το άκουσα κι αυτό, δεν θυμάμαι)./ – Μη μου πεις τώρα πως όλοι αυτοί εκεί πάνω είναι στεναχωρημένοι;- Πώς δεν είναι! Είναι πολλά τα λεφτά (ο Νίκος και ο Γιάννης)./- Μήπως το παρακάναμε με τον Τζάκσον;- Δεν είσαι καλά, χρυσή μου. Εδώ ο άνθρωπος χόρεψε στο φεγγάρι (κυρίες μπροστά σε βιτρίνα με αθλητικά ρούχα)./- Α, ρε Έλβις. Έλβις ήταν ένας.- Άσε, αυτό ακόμη δεν το ΄χω ξεπεράσει (δύο φαν του Έλβις στη συναυλία του Σαντάνα)./- We are the world- we are the children (μια όχι και τόσο καλλίφωνη στο πεζοδρόμιο της Μεταξά στη Γλυφάδα)./- Και καλά, όλοι αυτοί που βγαίνουν και μιλάνε καταλαβαίνουν τι ήταν ο Τζάκσον;- Ρώτα τους για τη Ζήνα και όλα θα στα πουν (μικρές αλήθειες μεταξύ φίλων)./ – Όχι πες, του μοιάζουν τα παιδιά του;- Του μοιάζουν και του παραμοιάζουν. Εξαρτάται από ποια γωνία τα κοιτάς (δύο φυσιογνωμιστές παρατηρούν)./ – Ήταν μια εποχή που άκουγα μόνο Τζάκσον.- Τώρα εξηγούνται όλα (κακίες μεταξύ φίλων στην Πλατεία Κολωνακίου)./- Γέμισα το iΡod με τα τραγούδια του.- Τώρα θα λέγεται Μάικ-ποντ (στο σινεμά πριν αρχίσει η ταινία)./- Εγώ νομίζω πάντως ότι δεν έχει πεθάνει. Μας βαρέθηκε και θέλει να ζήσει σαν άνθρωπος.- Μου έχει περάσει και εμένα από το μυαλό αυτό (δύο που κάτι, φαίνεται, ξέρουν).