Oι ρόδες που κυλάνε στον δρόμο, το μοτέρ της μηχανής, ο αέρας που μπαίνει από το παράθυρο, το γράψιμο των beatniks, αυτό που παίζει το ραδιόφωνο, έχουν όλα ρυθμό. Από τη στιγμή που έχεις βγει εκεί έξω, ο ρυθμός δεν σε αφήνει. Τα καλά νέα είναι πως μπορείς να τον βρεις ακόμη και προτού πάρεις τους δρόμους. Σκέψου πως σου λένε ότι εκεί έξω κάτι μυστήριο έχει συμβεί. Δεν θα έτρεχες να τσεκάρεις; «Get Τhe Rhythm». Εύκολα. Είναι το πρώτο από τα τριάντα τέσσερα της διπλής συλλογής του Ry Cooder (το αγαπημένο του, του Τζόνι Κας) με σαφείς αναφορές σε εξωγήινη παρέμβαση- δεν υπάρχει λόγος να μην το πιστέψεις. Πού ζεις, για να το αμφισβητείς; Επιπλέον υπάρχει και επιλογή, ανάμεσα στο UFΟ από τα ξένα και εκείνο της διπλανής πόρτας. Χαιρόμαστε, δηλαδή, που κάποιος το παραδέχεται ανοιχτά.
Ο «κάποιος» δεν είναι κάποιος: είναι ο μοναδικός κύριος Ry Cooder, απίστευτη μουσική πηγή, που με την κιθάρα του (ο Νo8 κιθαρίστας όλων των εποχών κατά το «Rolling Stone») σχεδιάζει διαδρομές στον χάρτη, στον χρόνο, στις νύχτες, στις τεκίλες, στα σημάδια που αφήνουν τα λάστιχα στην άσφαλτο (ακούστε το «Crazy ΄Βout an Αutomobile» και θα δείτε). Ο Cooder έχει πολλά στυλ στις μουσικές του, από τα ακατέργαστα blues και την country που μυρίζει βενζίνη, μέχρι μια ξεβαμμένη- vintage- τζαζ, τα «καμένα» gospel σαν το «Jesus on the Μainline», τα λάτιν του, τη φολκ, τα χαβανέζικα στη θρυλική του slide κιθάρα.
Ήταν ο άνθρωπος- το ξέρετε- που οργάνωσε το Βuena Vista Social Club με τους Κουβανούς και που έγραψε μουσικές για το «Παρίσι- Τέξας». Τον είδα λάιβ πριν από λίγες ημέρες στη Ρώμη μαζί με τον Νick Lowe- άλλη τρομερή προσωπικότητα ο κύριος («What΄s so funny about») peace, love & understanding- συνάντηση κορυφής, όπου θα είχαν και τον Flaco Jimenez μαζί τους, μόνο που ήταν άρρωστος και έμεινε πίσω. Στα ντραμς ο Joachim Cooder, o γιος με τον οποίο ο Ry ετοίμασε αυτή εδώ την ανθολογία για τη Rhino. Έχει τραγούδια από το πρώτο του, το 1970, έως το πιο τελευταίο, το σούπερ Ι, «Flathead». Αν δεν είστε από αυτούς που δεν τσιμπάνε αμέσως ό,τι από Ry Cooder κυκλοφορεί (που δεν καταλαβαίνω γιατί δεν είστε) το «Αnthοlogy»- με τη φροντίδα της Rhino- δίνει μια γερή δόση από το έργο του έως εδώ. Και σας λέω, αν δεν το πιστεύετε, εκεί μέσα έχει προσγειωθεί και ένα UFΟ.
