
εαυτό τους, αυτόν που και οι ίδιοι είχαν καιρό να ακούσουν νέα του.
Η αρχή της ταινίας μπαίνει αμέσως στις καλύτερες αρχές του σινεμά και από εκεί και πέρα είσαι μόνος σου, σε μια άλλη εκδοχή του Τζέιμς Πάρις (και του ιταλικού αντίστοιχου σινεμά) σε ένα ταραντινικό σύμπαν (που έτσι κι αλλιώς ξέρουμε πως δεν είναι για όλους). Τα southern ιταλικά του Μπραντ Πιτ διδάσκονται ήδη στα σχολεία.
Α, και οι Basterds μου θύμισαν το βιβλίο που διάβασα, το Up in Honey’ s Room, του Elmore Leonard. Όπου μετά τον Πόλεμο , έχουν βρεθεί στο Ντιτρόιτ διάφοροι Γερμανοί που όλο και κάτι τρελές ιδέες κατεβάζουν –ανάμεσα σε αυτούς και ο Βάλτερ Σεν , που έχει χασάπικο και είναι φτυστός ο Χίμλερ. Η γυναίκα του είναι η αμερικανίδα Χάνι Ντιλ, που αποφασίζει να τον εγκαταλείψει ενώ γύρω κινούνται κατάσκοποι και άλλοι μυστήριοι τύποι, που με το χιούμορ και τους διάλογους του Leonard είναι κομμένοι και ραμμένοι για την οθόνη, τώρα που το κλίμα είναι Ταραντινικο-πολεμικό.