Μουσική, σαν πολιτική, πολιτική σαν πράξη (κοντεύουμε να το ξεχάσουμε αυτό) και ένας τυφώνας από ρυθμούς που σε βγάζουν κατευθείαν στη νέα μουσική του κόσμου. Είναι Λονδρέζοι, αλλά δεν ακούγονται έτσι, πιο πολύ σαν Μανού Τσάο, που βγήκε από τα ρούχα του και μετά αγόρασε καινούργια. Λένε λοιπόν «δεν χρειάζεται να είναι έτσι, έχουμε επιλογή. Αγάπη, ελπίδα, ειρήνη, μουσική. 21st Century Εarth».
Σφυρίχτρες, τύμπανα και λάτιν πανκ. Τι παίρνει μαζί του το πρώτο τους “Rising Τide Οf Conformity” (Sordid soup) σαν ορμητικό ποτάμι- όλα όσα σκαλώνουν στα νερά του: Βad Ρolitician, Campain Spokesman, Survival Οf Τhe Fittest και τη Ραψωδία των Χιλίων Ψεμάτων.
Βαλτοί είναι; Ότι και να ΄ναι αφήστε τους να τα πουν όπως τα λένε. Τους ψηφίζουμε Peyoti For Ρresident.
