Ένα είναι σίγουρο: χρειάζεται καλή μουσική και νέο ρεύμα στα κουρασμένα του ήχου ποτάμια. Γιατί αν οι γιορτές εκτός από λαμπάκια και στολίδια φέρνουν down διάθεση, στρες για τα ψώνια, ατέλειωτες ώρες βαρεμάρας με ανθρώπους που δεν ξέρεις πώς στο καλό διασταυρώθηκαν τα μονοπάτια σας και φέτος- υπάρχει κάποιος εκεί έξω που παίζει μουσική για σένα. Οι ελπίδες της νέας χρονιάς είναι εδώ. Κάτω από δέντρο (κι αν δεν στολίσεις, κανένα πρόβλημα, οι μουσικές θα βρουν τον δρόμο τους).
Οι καλές μουσικές είναι από εδώ. Τόσο local και τόσο natives, όσο οι Local Νatives από το Σίλβερλεϊκ της Καλιφόρνιας, αφού στον ίδιο πλανήτη είμαστε όλοι ντόπιοι.
Αν έκλεινες στην ίδια αποθήκη, μία ημέρα που θα είχαν όρεξη για κόντρες, τους Fleet Foxes και τους Τalking Ηeads (μεγάλε David Βyrne, κάθε ώρα δικαιώνεσαι χίλιες φορές), θα προέκυπτε κάτι φρέσκο, οικείο και έξυπνα διαβρωτικό. Έτσι όπως ακούω και παίρνω όρκο ότι είναι η περίπτωση των «Ιθαγενών» της παρέας.
To να έχεις μια κλίση στη μελωδία είναι ένα πράγμα, το να μη φοβάσαι να την αγκαλιάσεις, να τη φιλήσεις, να τη δαγκώσεις στον λαιμό είναι άλλο, και αυτό κάνουν οι Local Νatives εδώ. Στα ντραμς και τα τρελούτσικα κρουστά, αυτόματα ανατρέπεται κάθε τακτοποιημένη σκέψη, τουλάχιστον στο μυαλό του ακροατή, καθώς οι Local φίλοι ξέρουν καλά να αναλύουν κάθε τι σε βάθος.
Πρώτο άλμπουμ το «Gorilla Μanor», για την προετοιμασία του οποίου τα πέντε αγόρια μαζεύτηκαν σε ένα αγροτόσπιτο κάπου στις εξοχές του L.Α.- αν αληθεύουν οι πληροφορίες μου- και άρχισαν να δουλεύουν. Ούτε το ζάλισαν, όμως, ούτε το ζόρισαν, άφησαν το πνεύμα της εξοχής να χορέψει μαζί τους, αφού προηγουμένως εξασφάλισαν το προφανές (πλην όμως όχι για όλους τους συναδέλφους τους): τα τραγούδια. Στα οποία από μακριά διακρίνεις χρωματοσώματα Αrcade Fire και αληθινά ψαγμένης μπάντας- προσόν αυτό και να εκτιμηθεί. Πόσοι θα έγραφαν ένα «Sun Ηands» και ένα φουριόζικο «Camera Τalks» αμέσως μετά τα «Αirplanes» και «Wild Εyes»; Σε αυτό κοντά και κάτι που συμβαίνει σπάνια: μέχρι το τελευταίο κομμάτι νιώθεις που δεν σου έχουν αποκαλυφθεί τελείως. Πως έχουν κι άλλα. Μυστήρια των ιθανεγών κόλπα. Μπορώ και έτσι να το πω: από τα πιο δυνατά «πρώτα» άλμπουμ της χρονιάς και μια μεγάλη ελπίδα για το μέλλον (αν επιμένετε να το τοποθετήσουμε με στόμφο).
