Την προτελευταία φορά που είδα τον Suggs των Madness στην Αθήνα ήταν μέσα σε καπνούς ,αληθινούς και όχι εφέ της σκηνής. Ετρεχα μαζί με άλλους πολλούς να βγω στη λεωφόρο Βουλιαγμένης από το Ελληνικό, πίσω καιγόταν ένα αυτοκίνητο, στο φανάρι , σταματημένο ένα μικρό βαν. Μέσα ο Suggs και κάποιοι άλλοι. Στο πρόσωπό του έκφραση απορίας περισσότερο παρά πανικού.
Nόμιζα ότι θα αργούσαμε να τον ξαναδούμε . Ο Suggs χαμοελάει. Σε πείσμα όσων είχαν την εντύπωση πως κάποια επεισόδια μπορούν να τον σταματήσουν, ο Suggs απολαμβάνει την κρύα μπύρα του ένα από τα προηγούμενα ζεστά φθινοπωρινά αθηναϊκά μεσημέρια.
«Οι υπόλοιποι από το συγκρότημα είχαν γυρίσει πίσω στο ξενοδοχείο (είχαν τελειώσει τη συναυλία τους) αλλά εγώ είχα μείνει γιατί η κόρη μου ήθελε να δει τους Beastie Boys, όταν άρχισαν τα επεισόδια» .Όσο και αν ξεγελάνε οι εύθυμοι, crazy ρυθμοί τους- οι Madness έχουν ζήσει ουκ ολίγα από αυτά –επεισόδια, ειδικά τα πρώτα τρελά χρόνια. « Συμβαίνουν αυτά και στην Αγγλία και παντού», λέει με τη στωϊκότητα που του εξασφαλίζουν τρεις δεκαετίες στην πιάτσα.
Αυτό τον καιρό οι Madness ζουν τις Μέρες Δόξας Νο2. « Είναι απίστευτο, έχουμε προτάσεις από παντού. Ειδικά από τα Φεστιβάλ. Παίξαμε στο Sonar στην Ισπανία, που είναι ένα ηλεκτρονικό φεστιβάλ, στην Ουγγαρία, στη Σερβία, στην Κροατία, ετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη συναυλία στην Αγγλία. Φαίνεται πως οι Madness ταιριάζουν παντού. Και τρελαίνομαι με τις αντιδράσεις ανθρώπων που δεν μας είχαν ξαναδεί.» ΄Εβγαλαν πρόσφατα καινούργιο δίσκο, The Liberty of Norton Folgate
που άρεσε πολύ. Τελικά εκείνο One Step Beyond αποδείχτηκε ι μεγάλο βήμα. « ‘Εχουμε κρατήσει την αθωότητά μας, σε μια εποχή που επικρατεί ο κυνισμός».
«Είμαστε τυχεροί , λέει. Ξεκινήσαμε σαν φίλοι από το σχολείο και μείναμε μαζί γιατί απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε, φυσικά θέλουμε να βγάλουμε και μερικά λεφτά, αλλά οι madness δεν είναι μπίζνες».
Φαίνεται αυτό. Με ένα «logo” τόσο ισχυρό στη μουσική σκηνή των τελευταίων χρόνων και όμως κουλ και απλός σα να πίναμε μαζί μπίρες χρόνια στην ίδια παμπ. Κάτι σκέφτεται. «Είναι δύσκολοι καιροί αυτοί που ζούμε και ο κόσμος θέλει να περνάει καλά… Εμείς μιλάμε για τη μικρή μας κοινωνία , με σοβαρούς στίχους και διασκεδαστική μουσική» Μετά , μου ξαναλέει πως «είναι τυχεροί». 
« Θα στο εξηγήσω. Το Λονδίνο είναι ένα μεγάλο καζάνι όπου ανακατεύονται διαφορετικές κουλτούρες. Το πιο ενδιαφέρον , θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός ήταν τα παιδιά από τις Δυτικές Ινδίες. Άκουγες από τα σπίτια τους, τις λέσχες, παντού τη μουσική τους. Και Beatles και Kinks και Ντέσμοντ Ντέκερ. Μετά ήρθε ο Μπομπ Μάρλεϊ στην Αγγλία και θυμάμαι εγώ ήμουν 13, 14 χρονών και βγήκε στην τηλεόραση με τα ντρέντλογκς ως εκεί κάτω και ο Πίτερ Τος μαζί και την άλλη μέρα στο σχολείο όλοι λέγαμε… τον είδες αυτόν χτες;, και είδες αυτή την μπάντα; Έγινε κομμάτι της ζωής μας , είχαν attitude αυτά τα παιδιά από τη Τζαμάικα»
Οι Μadness άρχισαν να παίζουν σκα , ανακατεύοντάς το με πολλά άλλα στοιχεία, το μείγμα εκρηκτικό, ο κόσμος χόρευε και οι επιτυχίες γέμιζαν τα κλαμπ.
«Την ίδια εποχή ήρθαν και οι Specials που ήταν μεγάλη επιρροή για εμάς και εμείς πιστεύω για αυτούς. Τους είδαμε στο RoundHouse και ήταν εκπληκτικό. Απίστευτη ενέργεια. Ο Τζέρι Ντάμερς έμενε σε ένα σπίτι που είχε η μητέρα μου… Ο κόσμος άλλαζε και εμείς ήμασταν μέρος αυτής της αλλαγής». ΟΙ Specials , αν αναρωτιέστε, κάνουν φέτος δυναμική επιστροφή.
Μπορεί να υπάρξει πάλι ένα ανάλογο μουσικό κίνημα; «Δεν ξέρω. Δύσκολο. Τα πάντα έχουν γίνει τόσες φορές …Να ο Ντίζι Ράσκαλ κάνει κάτι πολύ ενδιαφέρον».
Suggs & the city
Ο Suggs με πραγματικό όνομα Γκρέιαμ Μακφέρσον και τόσο άγγλος όσο ένα αχνιστό φλυτζάνι τσάι με μπισκοτάκια βουτύρου συνοδεία, ανταποδίδει στην πόλη του την έμπνευση που έχει πάρει από αυτή. Δεν μένει άλλωστε μακριά από το Κάμπντεν. «Ναι , είναι όντως κάπως αυτοβιογραφικό το βιβλίο» λέει για το Suggs and the city : My Journeys Through Disappearing London. “ H πόλη αλλάζει τόσο εντυπωσιακά και γρήγορα. Και αυτό είναι που την κάνει υπέροχο μέρος, το γεγονός ότι αλλάζει. Πρέπει να το δεχτεί κανείς. Λυπάμαι που εξαφανίζονται κάποια πράγματα, δεν μπορείς να τα κρατάς κλειστά σε ένα μπουκάλι». Ο Suggs σταματάει σε παλιές παμπ, μικρά μαγαζάκια που πουλάνε καπέλα. «΄Εχετε παλιατζήδες στην Ελλάδα; Ο τελευταίος που υπήρχε στην Αγγλία περνούσε κάτω από το σπίτι μου. Πέθανε πέρσι και ήθελα να γράψω γι’ αυτόν» Ένα άλλο μέρος είναι τα παλιά αποστακτήρα, όπως του Beefeater τζιν για το οποίο ο μίστερ Madness ήρθε στην Αθήνα και τραγούδησε. Όσο και αν τον γοητεύει η Ιστορία, το βλέμμα του είναι μπροστά. Στις δυο κόρες του, η μία από τις οποίες κάνει μουσική ,και στις νέες ζωηρές ημέρες της «Τρελοπαρέας».
Μadness με μια ματιά
1976.Ξεκινούν από το Κάμπντεν του Λονδίνου 1979.Ηχογραφούν το «Τhe Ρrince» στην εταιρεία 2 Τone των Specials.
1986.Διαλύονται 1992.Επιστρέφουν 2004.Παίζουν ως Τhe Dandermen, κλασικά ρέγκε και σκα κομμάτια Επιτυχίες: Βaggy Τrousers, Νight Βoat Τo Cairo, Οne Step Βeyond, Μy Girl, Οur Ηouse, Wings Οf Α Dove, Ιt Μust Βe Love.
Χαρακτηρίζονται οι «Βlues Βrothers της Αγγλίας» Ο Suggsείναι τραγουδιστής, ηθοποιός, με δράση στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση
