Η άποψή μου για τον γάμο είναι πως βρίσκεται ένα βήμα πριν από το διαζύγιο και γι΄ αυτό κανείς πρέπει να το σκέφτεται και μια και δυο φορές προτού το αποφασίσει. Και τρεις και τέσσερις, ειδικά αν αγαπάει τον άλλον άνθρωπο πολύ. Κανένα διαζύγιο ποτέ δεν προηγήθηκε του γάμου- αυτό είναι σίγουρο. Συνεπώς, το ρισκάρεις. Σε μερικούς αρέσει να ρισκάρουν και να ζουν στην κόψη της συζυγικής ζωής. Έχει, θα πείτε, κι αυτό τη χάρη του. Αλλά αν έχεις βρει τον άνθρωπό σου, πόσο στ΄ αλήθεια θέλεις να παίξεις με την τύχη; Είναι ένα ερώτημα αυτό.
Εκτός και αν πάντα ονειρευόσουν το σκηνικό. Εκείνο με τα άνθη της λεμονιάς και το λευκό μακρύ φόρεμα και το τούλι, τα προσκλητήρια, τις μπουμπουνιέρες, τα πεθερικά, το βίντεο, το άλμπουμ με τις φωτογραφίες και όλο το πακέτο με το glam, οπότε μπορώ το να καταλάβω. Τότε, οφείλει και η άλλη πλευρά να συμφωνήσει, να ενταχθεί στο καστ και να χαμογελάει αβίαστα. Δεν είναι δύσκολο, το έχουν πετύχει πολλοί και χωρίς να ζοριστούν ιδιαιτέρως. Στη συνέχεια, βέβαια, θα πρέπει κανείς να αυτοσχεδιάσει.
Γιατί δεν ξέρω τι συμβαίνει ακριβώς, όμως μεταφυσικά πράγματα προκύπτουν, οι πλανήτες βγάζουν τον κακό τους χαρακτήρα, το σύμπαν συνωμοτεί κακότροπα και η παράδοση οργανώνεται εναντίον σου, ενώ ανεξιχνίαστες δυνάμεις δουλεύουν για το επόμενο στάδιο. Αυτό που βλέπετε στις τηλεοράσεις, δηλαδή, στην περίπτωση τουλάχιστον που οι δυο πλευρές συμφωνήσουν στην έκδοση επίσημης ανακοίνωσης/δελτίου Τύπου ώστε να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη ότι ο γάμος φινίτο (το ρίσκο που λέγαμε) και να μην περάσει η συνέχεια στη σκιά.
Στο κάτω κάτω και το διαζύγιο έχει ψυχή. Και το μερίδιό του στη λάμψη. Και εφ΄ όσον ακολουθεί ως παρελκόμενο του γάμου, αποκτά δικαιώματα και γκελ στα κοινωνικά και μοίρα κάτω από τον ήλιο. Επομένως, αγάπη να υπάρχει και κατανόηση όπως λένε οι σοφοί και οι παλιοί δημοσιογράφοι και ένας Κινέζος σοφός που δεν θυμάμαι το όνομά του. Εγώ πάλι σκέφτομαι να μην το ρισκάρω και πολύ.
