Στο πιλοτήριο µε «ελεκτρόνικα»
Το σιγουρέψαµε τελικά. Η electronica ξανά προς τη δόξα τραβά. «Πειράζει» τα πάντα και επιµένει. Ο καλύτερος τρόπος για να πετύχεις σε αυτό – υποστηρίζουν οι UΝΚLΕ που ξέρουν καλά – είναι να κάνεις φίλους. Ενώ έχεις αποδείξεις πως οι «άλλοι» θα είναι πάντα πιο πολλοί.
Ο Τζέιµς Λαβέλ είναι κάτι σαν θρύλος στην ηλεκτρονική µουσική, καθώς έχει χτίσει µεγάλο µέρος από αυτά που ακούνε σήµερα τα αυτιά µας. Αν υπολογίσει κανείς πως οι UΝΚLΕ τριγυρίζουν εκεί έξω καµιά δεκαπενταριά χρόνια, θα πιστεύει πως έχουν περάσει από τα ίδια µέρη πολλές φορές. Τo περίεργο όµως είναι πως όλο και ανακαλύπτουν κρυµµένα µονοπάτια. Ο Λαβέλ που σηκώνει τα βάρη δεν αναπαύεται στα κεκτηµένα – «νιώθω, λέει, σαν να αρχίζω από την αρχή. Κάνω πολύ περισσότερα πράγµατα από οποιαδήποτε άλλη φορά». Τον ρωτάω τι εννοεί – κανονικά τώρα έπρεπε να είχε αναλάβει ο αυτόµατος πιλότος.
«Το αντίθετο. Τώρα είναι που κάνουµε όλα τα πράγµατα µόνοι µας. Παλιά έγραφες τα τραγούδια, έµπαινες στο στούντιο , ηχογραφούσες, αυτό ήταν. Τώρα, τα φροντίζουµε όλα εµείς. Από την αρχή ώς το τέλος». Δεµένος ο πιλότος στο κόκπιτ. Αλλο που δεν θέλει ο Λαβέλ. Τελικά τι είστε, ροκ γκρουπ που παίζει ηλεκτρονικά, ή ηλεκτρονικοί ρόκερ; Γελάει. Ανάλογα µε τη στιγµή που τους πετυχαίνεις. Είναι περήφανος, λέει, που καταφέρνει να φέρνει στο ίδιο δωµάτιο καλλιτέχνες από διαφορετικά είδη µουσικής να δουλεύουν µαζί.
Τελευταία είναι πολύ χαρούµενος που έψησε τον Μαρκ Λέινεγκαν να τραγουδήσει στο «Αnother Νight Οut» – όχι και η πιο προφανής επιλογή για ένα άλµπουµ των UΝΚLΕ. Κόσµος πολύς. Εχει φέρει αυτή τη φορά ένα ψυχεδελικό ροκ γκρουπ από το Σαν Φρανσίσκο, τους Sleepy Sun, τους Βlack Αngels από το Οστιν του Τέξας, τους Βig Ιn Japan, ενώ για το Ηeavy Drug που ακούγεται σαν gospel παραµόρφωση ή ψαλµωδίες εντόµων γύρω από αναµµένη λάµπα, ένα λεπτό και κάτι του αρκεί. «Οπου κι αν έπεσε η νύχτα» τελικά, του λέω, φαίνεται πως έχει αρχίσει το πάρτι. Εχουν κάνει έναν από τους πιο ωραίους, γεµάτους dance δίσκους τους.
