Ο άνθρωπος όλος είναι µουσική. Σκέφτεται µε µουσική, µιλάει για µουσική, γράφει για µουσική (και βιβλία), το όνοµά του έχει τη δύναµη λογότυπου, τη στιγµή που το µόνο σταθερό στον χώρο της µουσικής είναι τα Τ-shirt µε τα logo των συγκροτηµάτων- αυτά και, όπως αποδείχτηκε, το Εxile των Rolling Stones. Υποβάλλω τηλεφωνικά τα σέβη µου στον Laurent Garnier, βασικό εκπρόσωπο της διεθνούς dance των τελευταίων δεκαετιών.
Και αυτό εξηγείται απόλυτα. «Θυµάµαι πάντα κάτι που µου είχε πει ο Χέρµπι Χάνκοκ. Δεν παίζω µουσική, παίζω ζωή. Με εκφράζει επειδή έτσι νιώθω κι εγώ. Εχω το ίδιο πάθος για τη µουσική όπως την εποχή που ξεκινούσα». Από τότε που άφηνε τη δουλειά του στη γαλλική πρεσβεία στην Αγγλία για να ανακατέψει ρυθµούς, το house του Σικάγου, το techno του Ντιτρόιτ µε τις εµπνεύσεις του ώς σήµερα που, όπως µου λέει, του στέλνουν περίπου 1.500 CD την εβδοµάδα για να ακούσει.
«Ακούω όσο πιο πολλά µπορώ, αλλιώς θα πνιγώ». Και µε προλαβαίνει: «Είµαι τυχερός».
Τυχερός δεν είναι µόνο ο Garnier. «Βασικά είναι η νέα γενιά, η οποία µπορεί να βρίσκει πάρα πολύ εύκολα αυτό που ψάχνει στη µουσική. Ισως παραπάνω από εύκολα. Εννοώ πως δεν χρειάζεται να βγουν στον δρόµο, να πάνε στο δισκάδικο, να ψάξουν πράγµα που είναι καλό όµως, έτσι;». Σκέφτεται για λίγο…
«Μερικές φορές αισθάνοµαι άβολα», λέει ο 44χρονος Garnier, δηµιουργός µεταξύ άλλων της εκλεκτικής «F-Communications» µουσικής οµπρέλας. «Τι εννοώ; Δεν θέλω να λέω εγώ στον κόσµο τι να ακούσει. Δεν µ’ αρέσει να ακούω έτσι τον εαυτό µου. Οι νέοι για παράδειγµα έχουν βρει µερικούς καταπληκτικούς ήχους, αλλά τους λείπει ο τσαµπουκάς. Χρειάζονται λίγο punk attitude». Ξέρει ο Γάλλος που έχει κάνει τον γύρο του κόσµου πολλές φορές µέσα από τα πιο ονοµαστά κλαµπ.
«Είναι δύσκολο να επιβιώσεις στη µουσική σήµερα, αν δεν θέλεις συνεχώς να εκπλήσσεις τον κόσµο. Σε όλη µου τη ζωή υπήρξα πάντα πολύ συνεσταλµένος, ουσιαστικά κρυµµένος στα πικάπ. Γι αυτό και τώρα δίνω µεγάλη έµφαση στο λάιβ, γιατί θέλω να δείξω στον κόσµο από πού έρχοµαι, πώς δουλεύω, τι σηµαίνει για µένα η µουσική. Θέλω να χτίσω µε τη µουσική µου τη στιγµή».
Σοφές κουβέντες από κάποιον που δηλώνει «κλεπτοµανής» («Τales of a Κleptomaniac» ο τίτλος του άλµπουµ). Πώς και έτσι; «Αφού έτσι ένιωθα σε όλη µου τη ζωή, ως DJ, παίζοντας τις µουσικές των άλλων. Οπως ο εικαστικός που χρησιµοποιεί διαφορετικά αντικείµενα για να δηµιουργήσει τη δική του σύνθεση».
Πάνω από όλα όµως, λέει, η µουσική είναι fun. Απόλαυση. Και αυτή είναι η κινητήρια δύναµή του. «Υπόσχοµαι πως η διασκέδαση θα έχει τον πρώτο λόγο στη συναυλία µας στην Ελλάδα. Για να ξεχάσει ο κόσµος λίγο τα δύσκολα που περνάει».
«Η Αποκάλυψη τα λέει όλα»
Τι θα έγραφε ο Laurent Garnier αν είχε ακόµη ένα κεφάλαιο να προσθέσει στο βιβλίο του «Εlectrochock»; «Το βιβλίο γράφτηκε πριν από επτά χρόνια, οπότε λίγο φρεσκάρισµα είναι απαραίτητο, ειδικά τώρα που γίνεται και ταινία.
Θα ήθελα να προσθέσω ένα κεφάλαιο για την τεχνολογία που έχει αλλάξει τα πάντα στη µουσική. Στο DJ booth τα πάντα έχουν αλλάξει». Τι άλλο έχει αλλάξει;
«Τώρα, έχω την εντύπωση ότι οι πιτσιρικάδες νοιάζονται περισσότερο για τη συσκευασία παρά για το περιεχόµενο στη µουσική. Οταν πρωτοεµφανίστηκε η techno όλοι µιλούσαν για µια απρόσωπη µουσική. Δεν σε ένοιαζε ποιος την κάνει, οι DJs δεν ήθελαν προβολή, ήταν εξαφανισµένοι µέσα στα πικάπ τους. Μπροστά έβγαινε η µουσική και αυτό τους ενδιέφερε, έτσι δηµιουργούσαν και πολλά διαφορετικά πρότζεκτ. Σήµερα, γίνονται ονόµατα από τη µια στιγµή στην άλλη. Πολλοί από αυτούς που σήµερα είναι διάσηµοι, σε άλλες εποχές δεν είµαι σίγουρος ότι θα τους πρόσεχαν πολλοί».
Αυτόν τον καιρό διαβάζει την «Αποκάλυψη» για µια συνεργασία µε τα Μπαλέτα Μπολσόι πάνω σε µια χορογραφία εµπνευσµένη από αυτό το θέµα. «Είναι συγκλονιστικά σύγχρονα όλα αυτά που διαβάζω. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τι συµβαίνει γύρω στον κόσµο. Τις καταστροφές, τα εγκλήµατα, το οικονοµικό χάος…» λέει.
