Αισίως Ιούλιος. Ωραίος, κουλ, ακόµη και στις ζέστες του, παραδοσιακά σε τροχιά διακοπών. Κανονικά έτσι θα ήταν. Με τη διαφορά πως οι διακοπές, αν προσέξατε, λείπουν από τις συζητήσεις. Ή κάνουν αραιά την εµφάνισή τους, όχι επίµονα και επιτακτικά όπως είχαµε συνηθίσει.
Σχεδόν σαν να µην είναι Ιούλιος. Χαµένος, ο πιο ωραίος µήνας του χρόνου, πίσω από κάτι σύννεφα που απειλούν να σου χαλάσουν τη βόλτα. Η βόλτα επιτρέπεται. Μέσα στην πόλη, σε πεζόδροµους που κάποια στιγµή θα γίνουν.
Υποµονή. Τον Ιούλιο όµως δεν κάνεις υποµονή. Εκανες υποµονή τόσους µήνες. Τον Ιούλιο αρχίζεις να παίρνεις φόρα. Η φόρα, τώρα, κοµµένη.
Παρόλα αυτά, και αν και δεν είµαι του προγραµµατισµού άνθρωπος, µπορώ να φύγω για διακοπές αύριο. Και σήµερα και την επόµενη ώρα. Φοβάµαι όµως πως και το «χωρίς πρόγραµµα», ούτε αυτό «παίζει» πολύ πια.
Πρέπει να υπολογίσεις. Πολλά και διάφορα και ζητήµατα που διαβρώνουν το καθαρό πνεύµα του Ιουλίου. Ετσι, λοιπόν, άρχισαν οι εκπτώσεις. Σε όλα, στις ξένοιαστες µέρες, στις παραλίες, στις εξοχές, στα δροµολόγια των πλοίων.
Ψάχνουν στ αµπάρια την ωραία ατµόσφαιρα καταστρώµατος. Αντε βρες την! Την πέταξαν στη θάλασσα και αργεί και το άλλο πλοίο να περάσει. Μ αυτά και µε εκείνα µε το νοµοσχέδιο για τις συντάξεις, µε τις επιθέσεις, τον παραλογισµό, τη γλίτσα στους δρόµους, τα πάρτι στο «Αβέρωφ» (µα, τι ωραία ατµόσφαιρα στα άρµατα της γκλαµουριάς), τις παραποµπές για τα σκάνδαλα, τα νέα κόµµατα, τα ακριβά εισιτήρια, τις ιστορίες καθηµερινής τρέλας, τη νέα ψηφιακή τηλεόραση ο Ιούλιος µπάζει από παντού.
Διακοπές σε χαρτί στον ορίζοντα, µαζί µε τα ειδικά ένθετα στα περιοδικά που σε λίγο θα µοιράζουν και άµµο από την ακτή. Η µυρωδιά από έλατο και πεύκο είναι µόνο ζήτηµα χρόνου να ενταχθεί και αυτή σαν προσφορά στις σελίδες που θα µας ταξιδεύουν. Ενώ κατά βάθος το ξέρουµε, πως κάθε µέρα µακριά από την παραλία είναι και λίγο µέρα χαµένη.
