
Θα ήταν ιδανικό αν ο κόσµος είχε ανταποκριθεί πιο µαζικά. Το Σαββατόβραδο ήταν το πολύ 4.000 πρόσωπα και όχι πολύ περισσότερα την πρώτη ηµέρα. Η κρίση δεν κρύβεται.
Ετσι, τις δύο πρώτες ηµέρες του είδαµε τους εξαιρετικούς και πολύ «καυτούς» Βlack Εyed Ρeas, τους Faithless µε το εκρηκτικό λάιβ τους, τον ξεχωριστό Dj Shadow, τον πολύ Νόρµαν Κουκ βλέπε Fat Βoy Slim και καταλάβαµε γιατί είναι µέγας µάστορας. Και ένας πολύ ωραίος τύπος.
Το καλό θέµα από νωρίς φάνηκε, όταν οι Τing Τings ανέβηκαν µε το φως της ηµέρας ακόµη να παίξουν. Σφιχτός ρυθµός και πολύ καλύτεροι τελικά από µια hype µπάντα που περίµενα να δω. Στο λάιβ βάζουν σάρκα στα κοµµάτια τους και πολλή ψυχή. Η Κέιτι Γουάιτ, µε new wave χρώµατα και έντονη προσωπικότητα, είναι από τα κορίτσια που έχουν εκτόπισµα στη σκηνή και τραβάνε τα βλέµµατα ενώ ένα σχήµα που γράφει ποπ/ελέκτρο κοµµάτια σαν το «Τhats not my name» µπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον για πολύ. Είναι καλοί και το κοινό που τους είδε το εκτίµησε.
Ενώ οι Τing Τings µένουν ακόµη λίγο βάζοντας µουσική στα κεντρικά, αλλάζουµε σκηνή στην πιο µικρή, λίγο βορειότερα, το πρόγραµµα έχει DJ Shadow. Οταν φτάνω εκεί, DJ Shadow ακούω, δεν τον βλέπω όµως να παίζει. Στο κέντρο της σκηνής είναι µια µεγάλη σφαίρα (που πάνω της προβάλλονται ένα σωρό πράγµατα, από σκηνές της ζωής στη Σελήνη ώς της τηλεόρασης) και µέσα στη σφαίρα ο Shadow. Σκιά όνοµα και πράγµα.
Υποδέχτηκε το κοινό στην αρχή και χάθηκε στη σφαίρα του, µετά η σφαίρα άνοιξε και τον βλέπαµε να παίζει σκυµµένο πάνω στις κονσόλες. DJ και παραγωγός o Shadow, ένας ορκισµένος «µουσικάνθρωπος», εναλλάσσει hip hop και beats µε φαντασία και µπόλικο drumn bass προς τέρψιν των φαν. Μάλιστα παίζει και δύο καινούργια κοµµάτια µε παχύ, στέρεο ρυθµό ωραία από το άλµπουµ που θα βγάλει αργότερα, γενικά ο Αµερικανός δίνει µια γεύση από το µουσικό του ένστικτο που τον έχει οδηγήσει σε πολύ σηµαντικά µουσικά πρότζεκτ όλα αυτά τα χρόνια.
Η είσοδος του Fatboy Slim στη µεγάλη σκηνή είναι εντυπωσιακή. Ξαφνικά αστραπές, κεραυνοί και άλλα τέτοια εφέ του τύπου «χαλάει ο καιρός», ώσπου ο Νόρµαν παίρνει θέση µπροστά στην κονσόλα του. Πίσω του µια τεράστια οθόνη, δεξιά – αριστερά δυο µικρότερες. Το πάρτι έχει µόλις αρχίσει. «Βρέχει» µουσικές, samples και αυτός ο φουρτουνιασµένος ρυθµός που δεν αφήνει άνθρωπο να σταθεί ακίνητος και έχει κάνει τον Βρετανό διάσηµο για την άψογη τεχνική του. Πέρα από τεχνικές και διασηµότητες, ο Fatboy Slim είναι ο φίλος Νόρµαν, ο ντιτζέι της διπλανής πόρτας, που βγήκε µε τη βερµούδα του και το θαλασσί πουκαµισάκι σαν να κάνει µια βόλτα στα πικάπ του beach bar και απλά τους έβαλε «φωτιά». Σήκωνε τα χέρια, επικοινωνούσε µε τον κόσµο, έκανε πάρτι από µόνος του και όλα αυτά ανακατεύοντας στις µουσικές του από Ντένις Φερέρ ώς Rolling Stones, µε µια πινελιά από Βeatles, hip hop και λάτιν κιθάρες και άλλα πολλά µε τα δικά του και ενώ ο Ιγκι Ποπ έβγαινε επιβλητικός στην οθόνη σε ρόλο «γκεστ» χειροκροτούµενος. Πού µπορεί να σε πάει η µουσική δεν φαντάζεσαι. Ετσι καταφέρνει ο Νόρµαν Κουκ να προκαλεί µετακινήσεις πληθυσµών όταν παίζει (τουλάχιστον όπως συνέβαινε τα προηγούµενα χρόνια, µε τον big beat στα πολύ πάνω του). Επόµενο ήταν να απογοητευτεί πολύ ο κόσµος, όταν ύστερα από περίπου δύο ώρες δεν βγήκε για ανκόρ. Τουλάχιστον ακόµη ένα big κοµµάτι έπρεπε να παίξει.
Το νέο πρόσωπο της ποπ
Η συναυλία των Βlack Εyed Ρeas.Rockwave και αυτή,ήταν κατά τη γνώµη µου ίσως ό,τι πιο ενδιαφέρον έχουµε δει τα τελευταία χρόνια στη Μαλακάσα. Καθόλου τυχαίο που ο κόσµος της ποπ ξεπατικώνει αυτή τη στιγµή ως και το ψίχουλο του ρυθµού που παράγει ο Will.i. am και η παρέα του. Οι οποίοι έδωσαν ένα hip hop / electro σόου για να ακούς και να βλέπεις σαν µια τετράδα «κουρδισµένη» τέλεια. Η Fergie µεγάλη δύναµη, τραγουδάει, χορεύει, παρασύρει τον κόσµο. Ο Will.i. am σε πολλούς ρόλους και σαν Dj στον υπερυψωµένο θρόνο του παρουσίασε ένα «προσεχώς» από τα στυλ και τους ήχους που έρχονται για να κυριεύσουν την ποπ, παίρνοντας πότε κάτι από Νirvana ή Μάικλ Τζάκσον και ράβοντάς τα στα µέτρα του δικού του ρυθµού.