Φύγαμε με μισό ντεπόζιτο , γυρίσαμε με γεμάτο.
– Μήπως να βάλουμε εδώ?
– Ή μήπως να βάλουμε εδώ;
– Κλειστό – Το ΓΡΑΦΕΙ, είπε το παιδάκι και εμείς καμία ανησυχία, baby, γιατί είχαμε βρεί το βράδυ πριν. Σε ένα βενζινάδικο (καθόλου άδικο) που άνοιξε αντλίες μέσ’ τη νύχτα, απέναντι από τον Λεωνίδα όπου τρώγαμε , περιμένοντας τον Ορέστη να του πούμε ότι ήταν κουλ και πάρα πολύ καλός.
Είχε σκοτώσει μάνα που είχε σκοτώσει πατέρα και ήταν έτοιμος να κάνει στο παλάτι chainsaw massacre ,μέχρι που ήρθε ο Φοίβος και έβαλε το θεϊκό του χέρι και τακτοποίησε τα πράγματα (‘Ευριπίδη, θα τελειώνεις μ΄ αυτό που γράφεις ποτέ να στρώσω τραπέζι/ Τελειώνω, τελειώνω, βάζω Φοίβο και ξεμπέρδεψα) αλλά εμείς του σφίξαμε το χέρι και του δώσαμε συγχαρητήρια του Ορέστη /Νίκου Κουρή . Όλα αυτά πριν γεμίσουμε ντεπόζιτο για έχουμε την άλλη μέρα.
Την άλλη μέρα εμείς πήγαμε για μπάνιο , αλλά ο Νίκος, η Στεφανία, Ακύλας, Καραθάνος, Στέργιογλου, μαζί και τα παιδιά με τα σακίδια και τον Χουβαρδά και όλη την παρέα του ‘Ορέστη΄ του Εθνικού βγαίνουν περιοδεία. Να πάτε να τους δείτε ,τώρα που θα έχει και βενζίνη παντού.
Ήταν η φετινή μου κάθοδος στην Επίδαυρο -πολύ ωραία τα ντολμαδάκια, επίσης, στα Κλήματα και all time classic το παγωτό του Ιταλού στο Ναύπλιο. Στον γυρισμό (μπάνιο στη Νέα Επίδαυρο) πήραμε ένα μεγάλο καρπούζι , τόσο μεγάλο που το πορτ-μπαγκάζ φάνηκε στον καρπουζά πολύ μικρό. Εντάξει, είναι λίγο. Αλλά και τα καρπούζια,θηρία.
