Oσοι νοµίζουν πως είναι καλοκαιρινό σπορ κάνουν λάθος.Καλοκαιρινό σπορ είναι να πιάνεις τζιτζίκια, οι ρακέτες είναι σπορ για όλο τον χρόνο. Απλώς τώρα τις ανακαλύπτουν και οι άλλοι, που δεν ανήκουν στον κύκλο των ρακετιστών, οι οποίοι ρακετίστες είναι πολλοί. Οχι τόσο πολλοί όσο οι άλλοι που ενοχλούνται από το τακ-τακ, αλλά πολλοί. Προσωπικά είµαι φαν. Εχω τη δική µου ρακέτα, περήφανη κατασκευή «Αγόρι» µε το σήµα, σε κλασική γραµµή, γι αυτό πάντα στη µόδα. Εχει φάει νερό, έχει φάει αλµύρα και µπαλιές που της έχουν στοιχίσει πολύ. Εχει ένα γδάρσιµο στην άκρη. Ούτε πολύ βαριά ούτε πολύ ελαφριά να την παίρνει ο αέρας. Τελευταία φορά που την είδα ήταν στο πορτ-µπαγκάζ, έτοιµη για δράση.
Η δράση δεν σταµατάει ποτέ. Δεν υπάρχει αρχή ούτε τέλος, δεν υπάρχει καν ηµίχρονο, υπάρχει µία τοµή στον χωρο-χρόνο και οι ρακετίστες βρίσκονται εκεί. Θα µπορούσε να είναι µία εικόνα από το παρελθόν, ένα φλας-µπακ στα 70s, στα 80s ή µόλις χθες στην ακτή, όπως θα µπορούσε να είναι µία σκηνή από το µέλλον, ένα αµµουδερό χαλί ανάµεσα σε υπολογιστές, οθόνες, games και πάνω σε αυτό αφοσιωµένοι στο παιχνίδι τους, σε ένα αιώνιο µάντρα «τακ-τακ», οι ρακετίστες.
Πληθαίνουν, οργανώνονται και ετοιµάζονται για το επόµενο θεαµατικό καρφί. Τα πόδια σταθερά, τα γόνατα ελαφρά λυγισµένα. Η ρακέτα στο χέρι το καλό και το µπαλάκι να πετάει. Ελαφρύς εξοπλισµός. Ωρες ατελείωτες και εκτόνωση εγγυηµένη. Οι άλλοι δεν θα καταλάβουν ποτέ. Θα αλλάξουν παραλία, αλλά οι ρακετίστες θα είναι και εκεί. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, είναι το καυτό της στιγµής (και all time classic) σπορ. Ιδανικό για την εποχή επίσης: να αµύνεσαι µε στυλ, να στέλνεις ξεγυρισµένα καρφιά στον αντίπαλο, να του πετάς το µπαλάκι σβουριστό και µετά να κάνεις και µία ωραία βουτιά στο νερό για να σε ζηλεύουν όλοι.
Λοιπόν, το πορτ-µπαγκάζ δεν είναι καθόλου µέρος για ρακέτες…
