Κιθάρες, ροκ και αυγά οµελέτα
Πρόβες παντού. Ολοι προβάρουν καινούργια κοµµάτια. Και οι πρόβες είναι καλύτερες από τις πρεµιέρες. Στο ροκ, η επίσηµη αφορά µόνο τα κανάλια, εκτός κι αν είσαι στο παιχνίδι για τα λεφτά. Τώρα που το παιχνίδι δεν έχει λεφτά, παρά για λίγους πια, οι πρόβες ξαναβρίσκουν την αίγλη τους. Καλό είναι αυτό.
Με τους Μanic Street Ρreachers έχω ένα πρόβληµα. Πάντα έχω την αίσθηση ότι θέλουν να κάνουν µεγάλα πράγµατα, επικά, βαθιά, βαριά. Και οµελέτα να κάνουν θα χτυπήσουν µαζί µε τα αυγά την πάλη των τάξεων και λίγο από Τσόµσκι. Το περίεργο είναι πως εκεί που ξεκινάνε να φτιάχνουν τη σπεσιαλιτέ τους τούς προκύπτει και µια καλή αρµονία.
Σερβίρεται ζεστή, κι αρέσει. Γιατί αρέσει. Αλλιώς δεν φτάνεις στο 10ο άλµπουµ έτσι, µε οµελέτες µόνο.
Δεύτερον: Glam rock? Οχι, ευχαριστώ. Το έχουν αυτό όµως, τους τρώει, – big glam ροκ τραγούδια, µαργαριτάρια του είδους στο πέρασµα του χρόνου. Μου κλωτσάνε ενοχλητικά. Αλλά, κάπου κι αυτά χτυπάνε φλέβα και µιλάνε στα πλήθη. Η ιστορία των Μanics γραµµένη µε χρυσά γράµµατα. Δύσκολα χρόνια, αλλά η µπάντα του Τζέιµς Ντιν Μπράνφιλντ, Νίκι Γουάιρ και Σον Μουρ τα κατάφερε µέσα από κατολισθήσεις, δράµατα, αδιέξοδα και βάλε. Οταν εξαφανίστηκε ο Ρίτσι Εντουαρντς το 1995 (και δεν βρέθηκε ποτέ), το γκρουπ που τρία χρόνια νωρίτερα είχε σηκώσει σηµαία µε το «Generation Τerrorists» έµοιαζε κλειδωµένο σε µια περίεργη πραγµατικότητα.
Τώρα επιστρέφουν µε το «Ρostcards From Α Υoung Μan», αυτό το άλµπουµ που περιέγραψαν πολύ γλαφυρά σαν heavy metal Μotown, που φυσικά δεν είναι. Είναι προσπάθεια για φρεσκάρισµα ενός ληγµένου ροκ, µε ισχυρές ποπ ενέσεις για να σβηστούν τα σηµάδια του χρόνου. Ελάτε να τραγουδήσουµε όλοι µαζί, είναι σα να λένε στο «Golden Ρlatitudes». Εχει ενδιαφέρον το γάργαρο «Ι Τhink Ι Found Ιt» (ίσως το λιγότερο manics κοµµάτι). Στο «Αuto-intoxication» παίζει πλήκτρα ο Τζον Κέιλ (!) και ένα πέρασµα κάνει ο Ιαν Μακάλοχ (στο «Some Κind of Νothingness»). Το ποπ δαιµόνιο, τελικά, τους κάνει καλό, ακόµη και αν υπάρχει σύγκρουση των µουσικών συµφερόντων. Αλλά και οµελέτα δεν κάνεις, αν δε σπάσεις τα αυγά…
