Δεν είναι εύκολο πράγµα, και αν είσαι απροπόνητος µην το επιχειρήσεις, εδώ άλλοι και άλλοι που το κατείχαν το άθληµα, έφαγαν ήττα σεπτεµβριάτικα.
Είναι ύπουλος ο µπαγάσας (που λέει και ένας φίλος µου), να µην του έχεις καµία εµπιστοσύνη, το µαθαίνει κανείς από παιδί αυτό Σεπτέµβριο ανοίγουν τα σχολεία.
Βγαίνει και το καινούργιο iΡhone. Και ο καιρός είναι καλός. Τι καλός; Ο καλύτερος. Οι παραλίες είναι τρέλα, το σελεµπριτοµάνι (λέµε τώρα) έχει µαζευτεί από τις ξαπλώστρες, σκάνε µύτη τα καβουράκια και οι καλές ψαριές. Και έρχεται ο µοχθηρός και σου λέει πως ό,τι χάρηκες, χάρηκες, µάζεψε το παρεό σου ή φόρεσέ το στις Νύχτες Πρεµιέρας.
Φέτος µάλιστα είχε και διαφηµιστικό teaser ο ένατος. Από Σεπτέµβρη να δεις. … και από Σεπτέµβρη αρχίζουν τα δύσκολα. Το καλοκαίρι; Το καλοκαίρι δεν είδες τίποτε.
Τώρα να δεις.
Ετσι χρόνια τώρα, τον σαµποτάρω. Ανοίγει την πόρτα για να µπούµε µέσα, βγαίνω από το παράθυρο.
Παίρνω τους δρόµους και τα νησιά. Οταν λένε καλό χειµώνα κάνω πως δεν ακούω.
Τον έχω εντάξει τον Σεπτέµβριο επίσηµα στο καλοκαίρι.
Το φθινόπωρο ούτως ή άλλως έχει µαζέψει σαν τα ρούχα σε λάθος πλύση και κανείς δεν προσέχει την απουσία του.
Ο Σεπτέµβριος αποδυναµώνεται, περνάει σε µια άλλη πραγµατικότητα, γίνεται όνειρο µέσα στο όνειρο και όταν ξυπνάς έχει ήδη τελειώσει, περιµένεις το σίκουελ.
Φλερτάρω µε τον Οκτώβριο και του σπάω τα νεύρα. Και εκείνος τότε βγάζει στη µέση τα οικονοµικά, τα χρέη, τα πλάνα του έτους (µαύρη µαυρίλα και τα λοιπά), ζαλίζεσαι, χάνεις την ισορροπία σου και προς στιγµήν είσαι έτοιµος να πέσεις κάτω, αλλά ακόµη και εκεί που είσαι, κάτω, δεν έχασες, µπορείς ακόµη και του βάζεις τρικλοποδιά. Πάρ τον κάτω τον Σεπτέµβρη. Το κόλπο πιάνει, γι αυτό ας το έχουµε υπόψη και κάτω νά σαι την τελευταία λέξη δεν την έχεις πει. Στοιχειώδες;
