Δεν ξέρω αν η επανάσταση θα αρχίσει από το πεζοδρόµιο, είµαι σίγουρη όµως πως τις µπίρες πια τις πίνουν εκεί. Εκεί δε γίνονται και οι καλύτερες ζυµώσεις.
Το διαπίστωσα και δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Εξω από το µπαράκι, στο πεζοδρόµιο, δεν έχει πια τόπο να σταθείς. Δηλαδή στέκεσαι αν θέλεις αλλά κάποιου το ποτάκι θα σε δροσίσει, κάποιος θα σε πατήσει χωρίς να το θέλει (τσεκάρεις βέβαια ποιος είναι γιατί ενδέχεται και να το θέλει ο συγκεκριµένος). Ολος ο καλός ο κόσµος εκεί έξω. Πώς ήταν οι ουρές παλιά στις οποίες όλοι περίµεναν να µπουν µέσα και στεκόταν ένας ψηλός εκεί και έκανε την πόρτα;
Ετσι, µε τη διαφορά πως δεν περιµένουν να µπουν, απλά στέκονται οι άνθρωποι. Είναι οι καπνιστές της εξορίας µήπως; Αυτοί είναι και όλοι οι φίλοι τους.
Ο καιρός βέβαια είναι καλός και όταν θα χαλάσει όµως θα δείτε το πεζοδρόµιο ότι αντέχει βροχές και κρύα. Οπως και να έχει, δηλαδή, το ποτάκι σου και έξω είναι η νέα τάση.
Μα, πότε έγινε hοt spot το σηµείο αναρωτήθηκα προχτές που περνούσαµε από ένα καινούργιο µαγαζί. Από τότε που έριξε τις τιµές του στο µισό, η απάντηση. Μπράβο και να ξανάρθουµε. Στο απέναντι πεζοδρόµιο, στο µεταξύ, το αδιαχώρητο επίσης. Αυτό, συγγνώµη, δεν λέγεται απλά έξοδος βραδινή να δω τους φίλους µου, λέγεται αντίσταση.
Συναντήσαµε µετά και κάτι άλλους φίλους που περνούσαν από εκεί, κάθησαν, τα είπαµε. «Ζόρικα τα πράγµατα» έλεγαν κι εκείνοι.
Ακόµη ένας από την παρέα χωρίς δουλειά. Συνεχίζει να ψάχνει ο άλλος και τίποτε. «Πάµε Κρήτη» λέει ο τρίτος «για µόνιµα», η πιο ωραία λύση. Σε λίγο θα µας πουν ότι εµείς και µόνοι µας τα φάγαµε τα λεφτά και θα τους χρωστάµε από πάνω. Πιάσε θέση για τον χειµώνα, σκέφτοµαι. Να αρχίσουν να πέφτουν εκεί έξω και οι καλές ιδέες.
