Ολο και πιο πολύ έχω την αίσθηση τελευταία ότι παίζω σε ταινία των Monty Python, µε τη διαφορά πως η ταινία δεν είναι για γέλια. Είναι για γέλια και για κλάµατα – και κυρίως το δεύτερο. Και τώρα, λοιπόν, κάτι εντελώς διαφορετικό.
Είναι η ώρα που βγαίνουν οι κοστουµάτοι µε τις γραβάτες και το ύφος «συµµερίζοµαι το πρόβληµά σου, αλλά δεν µπορώ να βοηθήσω ιδιαίτερα, αφού είµαι το βασικό µέρος του προβλήµατος» και αναλύουν σε βάθος µε προχωρηµένα οικονοµικά, µε σύννεφα σκόνης του τραπεζικού συστήµατος και την κοσµική αύρα των διεθνών αγορών, πολύ σοβαρά και καθαρίζοντας τον λαιµό δύο τρεις φορές – βήχοντας εκτός µικροφώνου – για να καταλήξουν στο συµπέρασµα, µασώντας τις λέξεις και µε αναφορά στα συµφραζόµενα, ότι είναι αναπόφευκτο να κοπούν µισθοί, να εξανεµισθούν συντάξεις και να παζαρέψουν ό,τι άλλο µπορούν και δεν µπορούν.
Το «Ιπτάµενο Τσίρκο» των Monty Python σάς χαιρετά! ∆ιάλειµµα. Σάµαλι, κοκ, «Φλαµίνγκοοοο»! Πίσω πάλι στις θέσεις µας για το δεύτερο µέρος της επιτυχηµένης σειράς «Το υπουργείο των εξωφρενικών ανακοινώσεων» ή «Πώς να εξοργίσετε τον κόσµο» µε πέντε απλά βήµατα και χωρίς καθόλου φαντασία… Εύκολο, οι Monty Python το έχουν δείξει στους «Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης» πως µε συνοπτικές διαδικασίες γίνονται οι δουλειές: «Ποιο είναι το αγαπηµένο σου χρώµα; – Το µπλε, εε εε, όχι, το µπεζ!». Ουπς, πάρ’ τον κάτω – ο επόµενος! Kαι έτσι, µε ελαφρά πηδηµατάκια, φτάνουµε στη «Ζωή του Μπράιαν», ο οποίος είναι ήδη κρεµασµένος στον σταυρό του µαρτυρίου, οι τελευταίοι που µπορούσαν να τον βοηθήσουν έκαναν χαρακίρι µπροστά στα πόδια του, ενώ ο κόσµος γύρω προσπαθεί να γιορτάσει τα Χριστούγεννα.
Αυτός ο καηµένος εκεί σταυρωµένος, ελπίδα από πουθενά. Τότε αρχίζει το τραγουδάκι, «Always Look At The Bright Side of Life ¬ Πάντα να Κοιτάς τη Φωτεινή Πλευρά της Ζωής», ο Μπράιαν ψάχνει, αλλά δεν την εντοπίζει – τη φωτεινή πλευρά. Τότε εµφανίζεται πάλι ο τυπάκος που πουλάει φλαµίνγκο και ο Μπράιαν πείθεται ότι θα παίζει και στο επόµενο επεισόδιο, αν και όλο αυτό του φαίνεται πολύ σουρεαλιστικό για να είναι αληθινό. Αλλά, δυστυ¬χώς, αυτό είναι το µόνο που έχει.
