Αχ κύριε Πιάνο, τι ωραία που τα λέτε! Να είστε καλά, µου φτιάξατε τη µέρα. Τα λέτε ωραία και τα σχεδιάζετε ακόµη καλύτερα. Χαζεύω τα πλάνα της παραλιακής. Περιοχή «Επιστήµη και Φύση», «Περιοχή Πολιτισµός», ανοίγει η καρδιά µου.Θα κάθεσαι, λέει, στο «Καραϊσκάκη» κοντά (λόφος µε µπάζα τώρα) και θα βλέπεις τα καραβάκια απέναντι πίνοντας το νταµπλ εσπρέσο σου. Χάρµα! Το Παλιό Φάληρο; Πιο νέο από το Νέο θα γίνει, διότι δεν µιλάµε για απλό µπότοξ αλλά για τσουνάµι ανάπλασης.Τόσο νερό που θα βλέπει ο Αθηναίος – προβλέπεται και φυσική πισίνα, παρακαλώ – ούτε ο Νώε από το φινιστρίνι της Κιβωτού. Ο,τι δεν ταιριάζει και χαλάει την εικόνα, το πράσινο του τοπίου και το γαλάζιο της θάλασσας θα γίνει υπόγειο και θα χάνεται από µπροστά σου. Σπουδαία σχέδια. Ολη η Ποσειδώνος µετακοµίζει, πάει θάλασσα, όπου θα κάνεις τη βόλτα σου στην παραλιακή και στα πόδια σου θα µπερδεύονται φύκια. Απίθανα πράγµατα, κύριε Πιάνο. Σας χαίροµαι µε τα σχέδιά σας. Αν έχετε,όµως λίγο χρόνο, κάντε ένα πέρασµα από τον πάνω δρόµο – Βουλιαγµένης Αβενιου – όπου επίσης έχουν πολύ ωραία σχέδια. Σχέδια για σταθµούς του Μετρό που όλο φτιάχνονται και δείχνουν έτοιµοι να αρχίσουν να λειτουργούν – αλλά δεν αρχίζουν, έργα που µένουν… έργα για χρόνια και πρότζεκτ που ξεκινούν µε σούπερ σχέδια, που σε κάνουν να ονειρεύεσαι ότι δεν θα ξυπνήσεις στη Χώρα του Ποτέ Ποτέ, αλλά τουλάχιστον σε αυτή του «µπορεί κάτι και να γίνει». Μπορεί, λέτε τώρα, στο Φάληρο µια µέρα να περπατάνε καβουράκια;
