Ο πριγκιπικός γάµος – που θα «λιβανίζεται» ακόµη σε αµέτρητες σελίδες και αφιερώµατα ιλουστρασιόν εκδόσεων για το κοινό που διψάει να µάθει τι κολόνια φορούσε ο Πρινς Γουίλιαµ και ποια είναι η ακριβής απόχρωση του κίτρινου στο βασιλικό συνολάκι – έφαγε µια τρικλοποδιά που ήταν όλη δική του. Από τον Μπιν Λάντεν.
Και αυτοµάτως το slide show της παγκόσµιας επικαιρότητας πήρε άλλη τροπή, το «επίκεντρο» των εξελίξεων από το Μπάκιγχαµ µεταφέρθηκε στο Αµποταµπάντ του Πακιστάν, από το Λονδίνο στην Ουάσιγκτον και οι υψηλοί καλεσµένοι της βασίλισσας έπεσαν από την κορυφή της δηµοσιότητας που ήταν, πολύ χαµηλά, σαν να γκρεµοτσακίζεται η Βικτόρια Μπέκαµ από τα τακούνια. Ας πρόσεχε, βέβαια, κι εκείνη. Κάπως έτσι, οι Αµερικανοί πήραν την µπουκιά από το στόµα του Λιονταριού – ενώ, σε άλλες ειδήσεις, η « Βασίλισσα» (Ρεάλ) προσκύνησε τους Καταλανούς και η ∆ηµοκρατία της Πληροφορίας συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει και τους κόσµους να κυριεύει.
Μέσα σε όλα αυτά τα πολλά και βιαστικά, τη γρήγορη εναλλαγή των εικόνων, τα µπρα-ντεφερ της ενηµέρωσης και τους αγώνες δρόµου για να φτάσεις πρώτος – δεν ξέρω ακριβώς πού – χάνουµε τον Καλό µας Ανθρωπο ο οποίος καµία σχέση δεν είχε µε όλα αυτά. Ετρεχε αλλά προς την άλλη κατεύθυνση, αντίθετα, µήπως γλιτώσει (και εµάς µαζί του), µήπως προλάβει να µας περάσει απέναντι πριν µας πιάσουν και µας καρπαζώσουν. Εκείνος τα κατάφερνε και έτρεχε πάντα. Εµείς, από κοντά, στο τρεχαλητό κανονικά. Που είναι και κατηφόρα τώρα και από µόνη της σε πάει…
