Δεν έχω τίποτα εναντίον του γάμου, απλά δεν είμαι φαν. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν οι φίλοι μου παντρεύονται, ειδικά όταν κάνουν και πάρτι, χαίρομαι που οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι και όταν μου λένε «και στα δικά σας» λέω «ευχαριστώ». Το ίδιο λέει και εκείνος.
Νυφικά, μπάτσελορ και το αν του πάτησε το πόδι η νύφη – τα βαριέμαι λίγο ώς και πολύ. Και αυτά τα έρμα τα «σκαλιά της εκκλησίας», ποιος τα ανεβαίνει -ποιος τα κατεβαίνει, δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Κατανοώ απόλυτα τις δημιουργικές δυνάμεις που αναπτύσσονται γύρω από μια ωραία τελετή και ένα λαμπρό γαμήλιο γλέντι. Να ζήσουν! Και να είμαστε όλοι πάντα καλά. Ωραία τα κουφέτα.
Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή και οι γκέι παντρεύονται και αν είναι ο γάμος να σου φέρει την ευτυχία, κάνε τον με χαρά και με συνταγή γιατρού, αν θέλεις. Ωραίος ο γαμπρός, χάρμα η νύφη και οι κουμπάροι κούκλοι, ειδικά εκεί που χαμογελούν στην κάμερα.
Μας φέρνει στ’ αλήθεια ο γάμος πιο κοντά; ρωτάω. Εξαρτάται από το πού στέκεται ο καθένας, απαντώ. Μυστήριο, κοινωνικό event και δέσιμο στη σχέση. Με τι δένεται η σχέση; Με τις βέρες; Με υψηλή τηλεθέαση; Υψηλούς καλεσμένους; Με παπαράτσι; Ολα βοηθάνε, φαίνεται. Της μόδας όλοι: βασιλικοί, πριγκιπικοί, ροκ γάμοι και γάμοι από τοίχο σε τοίχο. Βίον ανθόσπαρτον! Αλλά άλλο φοβάμαι. Ο γάμος είναι ένα βήμα πριν από το διαζύγιο. Αν τον αγαπάς, το διακινδυνεύεις;
