Είπα φέτος να κάνω πως δεν είμαι εδώ. Να κοιτάξω από το ματάκι της πόρτας και να μην ανοίξω, αλλά ντριννν ντριννν ξαναχτύπησε, σαν τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα και στα τριάντα δύο παιδάκια που σου χτυπάνε το κουδούνι έχεις κουραστεί να ακούς τα κάλαντα, αλλά είναι γρουσουζιά ή κακοί τρόποι, ή δεν το θέλει το ΔΝΤ να μην ανοίξεις, οπότε άνοιξα.
Είναι η ώρα που ο λιστής (υπαρκτό πρόσωπο) σου χτυπάει την πόρτα για να σου ζητήσει τη λίστα με τα καλύτερα που άκουσες φέτος, αφού όλη τη χρονιά αυτό κάνουμε ακούμε μουσικές, μιλάμε για αυτά που ακούμε, γράφουμε γι΄ αυτά για τα οποία μιλάμε, ξεγράφουμε, ξαναγράφουμε, δουλειά να ‘χουμε –αυτό είναι το σημαντικό, μέρες που είναι.
Ουφ, λοιπόν.Τhis Time Of The Year! Έξω άναψαν τα φωτάκια, στολίστηκαν τα δεντράκια, εγώ απλώνω το μαγιό να στεγνώσει –ίσως να φταίει κι αυτό- δεν είμαι σε list mood, καθόλου. Μπορεί να με έχει επηρεάσει και όλο το λiστο-κλίμα γύρω, λίστα Λαγκάρντ εδώ, λίστα Τατσόπουλου εκεί, πού-είναι- η –λίστα-με- τα ψώνια; Να η λίστα, πουθενά τα ψώνια. Γενικά με στενεύουν οι λίστες, με περιορίζουν λίγο στην κίνηση και καμιά φορά όταν τις φτιάχνω ξεχνάω πού τις άφησα, αλλά σημασία έχει, όπως λένε, η διαδρομή. Και το λέω και στον λιστή αυτό, που ξέρω ότι εκτιμάει κάτι τέτοια.
Εντάξει, λοιπόν, τη φτιάχνω τη λίστα και φέτος. Δύσκολοοοοοο! -αλλά για τα δύσκολα είμαστε εμείς. Γιατί πάνε εκείνες οι εποχές που τα άλμπουμ έμπαιναν στο δωμάτιο με έναν αέρα Μπιάνκα Τζάγκερ στο Studio 54. Τώρα στρίμωγμα, και ίσως και ‘πόρτα’ ανάμεσα σε τραγούδια, digital κυκλοφορίες, mixtapes, podcasts και λοιπά. Παλιά, καινούργια, σε τετραπάκ συσκευασία και σε παστίλιες για το λαιμό/λέμε τώρα… Όπως και να’ χει, λίστα παραγγείλατε, λίστα θα έχετε. Έφτασε… με την σπεσιαλιτέ του καταστήματος. Έκλεισα θέση λοιπόν και για φέτος blogovision παράθυρο – Beam me up Scotty! –τα λέμε έτσι αύριο.
