Αυτές τις μέρες πήγα σινεμά για λίγο μυστήριο, τώρα που μυστήρια πια γύρω δεν υπάρχουν. Το μεγάλο κόλπο έχει πλήρως αποκαλυφθεί- σε βάρος μας – δεν νομίζω ότι είναι κανείς που δεν το έχει καταλάβει.
Στα αγαπημένα μου Cinepolis και Odeon Γλυφάδα (όπου βλέπω εκτός από την ταινία και καλούς φίλους), για το Side effects του StevenSoderbergh και το Stoker του ΚορεάτηChan Wook Park που είχε κάνει το Oldboy.
Και οι δυο ταινίες μου άρεσαν. Ψυχολογικά θρίλερ, διαφορετικής υφής και σύστασης, αλλά σε ένα είδος που έχουν διαπρέψει μεγάλοι και επίσης έχουν «σκάσει» πάνω μας ουκ ολίγες βραστές πατάτες. Όμως και οι δυο ταινίες έχουν υπογραφή που φαίνεται, από σκηνοθέτες που αυξομοιώνουν την ένταση του σασπένς σαν DJ που ξέρουν τη δουλειά του και στέλνουν μηνύματα αναφοράς στον μετρ Χίτσκοκ ,πράγμα που σε κάθε περίπτωση είναι καλό- ειδικά στο Stoker ( όπου Στόκερ είναι το όνομα της οικογένειας και όχι ο Δράκουλας, αλλά ποτέ δεν ξέρεις). Το κακό κρύβεται στην οικογένεια εδώ (γιατί τους φίλους τους διαλέγεις αλλά οι συγγενείς σου επιβάλλονται, έτσι;) ενώ στις Παρενέργειες, η κατάθλιψη σκοτώνει- κρατείστε αυτό μόνο γιατί δεν λέω άλλα για την υπόθεση (δεσμεύομαι από ιατρικό και κινηματογραφικό απόρρητο).
Σχετικά με τους ηθοποιούς, ο «γιατρός» Jude Low είναι πολύ καλός, χαμένος στην συνταγογράφηση προπαθώντας να βγάλει άκρη ανάμεσα σε παρενέργειες και κακές προθέσεις. Ενώ στο Stoker πιο πολύ μου άρεσε η Nicole Kidman, που παίζει την μπερδεμένη, αποπροσανατολισμένη και στα βαθιά χωρίς σωσίβιο μαμά της κόρης που ενηλικιώνεται. Ιατρικός κόσμος και εφηβεία- τι πιο spooky δηλαδή;
Οι δυο κοπέλλες, η Rooney Μara (αλλού και Κορίτσι με το Τατουάζ) και η Αυστραλέζα Mia Wasikoska (αλλού Τζέιν Έιρ) είναι καλές αλλά με ένα στιλ στους ρόλους τους– η μία καταθλιπτική , η άλλη την προβληματική. Δεν προδίδουν βέβαια καθόλου την ταινία.
Ο θείος Τσάρλι από την άλλη (Μathew Goode) στο Stoker μου θύμιζε κάποιες στιγμές από μακριά (πολύ μακριά όμως) τον Άντονι Πέρκινς (στο Ψυχώ)- μπορεί να δείχνει αθώος και διαβολικός την ίδια στιγμή. Θα έχει ενδιαφέρον, νομίζω, όταν, εκτός από την εμφάνιση εκμεταλλευτεί και το παίξιμό του. Η δόκτωρ Κάθριν Ζέτα Τζόουνς (Side Effects) δεν θα με έπειθε να πάρω χάπι- θα ήθελα και μια δεύτερη γνώμη.
Εν ολίγοις το κακό είναι παντού, μέσα, έξω, εδώ και πιο πέρα, και (όπως έλεγε και Αλ Πατσίνο στον Δικηγόρο του Διαβόλου, το Κακό τα τελευταία πολλαααά χρόνια κερδίζει όλους τους γύρους, τον έναν μετά τον άλλον. Τι να πω; Υπομονή και ετοιμότητα. Και να πηγαίνετε σινεμά.
Δείτε τα τρέιλερ εδώ:
