Ο Οδυσσέας βρέθηκε στο Νησί. Πώς βρέθηκε στο Νησί, την Νήσον Νόημα, ή και Νοημά, την ιστορία της οποίας μαθαίνουμε από τις αφηγήσεις του Ιερομόναχου Εφραίμ – πώς βρέθηκε λοιπόν πάνω σε ένα νησί γεμάτο κουτσουλιές γλάρων, από εκεί που βάδιζε στην λευκή ευθεία γραμμή της Εθνικής Οδού, παράξενο πράγμα.
Μόνος του, εκεί, θα έμενε μαζί με μερικά γουρούνια- τους συντρόφους του, ως Οδυσσέας που είναι, Στρατιώτης Οδυσσέας, μόνος με μια φωτογραφία της Αντζελίνας Τζολί, με τους γλάρους που είπαμε και τον Καίσαρα, που δεν τον έβλεπε βέβαια, αλλά είχε καθήκον να του δίνει αναφορά στο τέλος της ημέρας. Επίσης έπρεπε να σκάβει και να ανοίγει λάκκους, για ποιο λόγο άραγε;-αναρωτιόταν- ενώ κάθε τόσο ερχόταν το ελικόπτερο και πέταγε τροφή για τα γουρούνια και πολύ παράξενα και ανησυχητικά πράγματα είχαν αρχίσει να συμβαίνουν. Όλα ανακατεύονταν με τις άσχημες μυρωδιές του νησιού, με μια φαρμακίλα επίσης και με μυστήριες αφίξεις. Επιπλέον, το ίδιο το νησί είχε αρχίσει να λιγοστεύει.
Είναι το πρώτο βιβλίο που φορτώνω μαζί για ένα άλλο νησί, πιο μεγάλο από τη Νήσο Νόημα, που μπορεί κι αυτό να μικραίνει αλλά να μην το ξέρουμε ακόμη, ή να βυθίζεται από τη μια μεριά και να ανεβαίνει από την άλλη, όπως νομίζω ότι έχει ειπωθεί. Έτσι, για να το διαβάσεις κι εσύ.
Γιατί όπως σου είπα, το μυθιστόρημα του Μιχάλη Φακίνου (εκδόσεις Κέδρος) είναι από τα πιο ωραία βιβλία που διάβασα τελευταία. Διορθώνω: από τα καλύτερα που έχω διαβάσει –γενικά. Οι αρετές του γραψίματός του, μαζεμένες σε αυτή την μυστήρια βραχονησίδα: Στην ιστορία που αφηγείται και στην άλλη ιστορία έτσι όπως αναδύεται μέσα από την ιστορία που αφηγείται. Στη δράση και στις λέξεις της, που είναι σα να τις παρακολουθείς μέσα από κινηματογραφικό φακό, που τη μια στιγμή ζουμάρει τέλεια στην λεπτομέρεια και την άλλη σου αποκαλύπτει ένα φαντασμαγορικό φλουτάρισμα στην γραμμή ακριβώς που τέμνονται το φανταστικό και το πραγματικό.
Στις περιπέτειες του Στρατιώτη Οδυσσέα κρύβονται οι περιπέτειες του νου στα βάθη της ύπαρξης. Μια λεπτή ισορροπία πάνω στην λευκή γραμμή, που μπορεί να χαθεί (και να βρεθεί) χωρίς να το καταλάβεις- μπορεί να είναι η λευκή ευθεία γραμμή που δείχνει το μηχάνημα σε κάποιο νοσοκομείο, η λευκή ευθεία γραμμή που κάπου οδηγεί, εκείνη η λευκή ευθεία γραμμή στην σκηνή με το ποδήλατο από το «Στόμα της Τρέλας» την ταινία του Τζον Κάρπεντερ με τον Σαμ Νιλ, ή η λευκή ευθεία γραμμή που άφηνε πίσω του σε άλλη ιστορία ένας φυλακισμένος καθώς ‘χάραζε’ τις γραμμές του γηπέδου των φυλακών και την πιο απίστευτη απόδραση όλων των εποχών.
Στο μεταφυσικό (;) νησί που θα ζήλευαν οι δημιουργοί του Lost, ο «ναυαγός» Οδυσσέας σκάβει στη μνήμη του, αναλύει τα δεδομένα του, μελετά τις επιλογές του… ενώ ο Μιχάλης Φακίνος κλείνει το μάτι στους πιστούς αναγνώστες του και σε όσους «αρέσει που βαδίζουν πάνω σε τούτη τη λευκή ευθεία γραμμή».
