Είδα το Xenia του Πάνου Κούτρα στην καινούργια, σούπερ αίθουσα του Πτι Παλαί στο Παγκράτι, την παλιά μου γειτονιά (ναι, συγκίνηση). Μπήκα στο Xenia περίπου όπως μπήκαν τα παιδιά της ταινίας στο παλιό εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, κάπως διερευνητικά, επειδή μάλλον όλα αυτά για τα weird waves του ελληνικού σινεμά δεν με έχουν πείσει απόλυτα πως μπορώ να ανοίγω πόρτες έτσι, άφοβα.Όπως τα παιδιά, βολεύτηκα. Είχε ωραίους καναπέδες και στόρι να τρέχει, είχε παράθυρα με θέα και διαλόγους ρεαλιστικούς και με χιούμορ που λειτουργούσε πάνω στη συναισθηματική φόρτιση, είχε εισόδους και εξόδους μέσα από χαλάσματα και ονειρικές σκηνές που έβρισκαν εύκολα το σουρεαλιστικό πάτημά τους.
Ένα road movie (από την Κρήτη ως την Θεσσαλονίκη), ένα talent show και ένα what happens next?, με πρωταγωνιστές τον Κώστα Νικούλι (Ντάνι) και τον Νίκο Γκέλια (Όντι), να τα υπηρετούν, θαυμάσια, δηλαδή για βραβείο. Όλοι οι ηθοποιοί του Xenia συντονισμένοι στον καλύτερο εαυτό τους και σε μια Xenia συχνότητα που ο σκηνοθέτης ‘κέντησε’ πολύ προσεκτικά.
Και φυσικά – το κουνέλι! Σε όλες τις Donny Darko διαστάσεις του, παράξενος φίλος από έναν άλλο κόσμο, όπου τα κουνέλια ζουν, δεν πεθαίνουν και είναι δίπλα σου όταν τα χρειαστείς είτε ζωντανά είτε λούτρινα με εξαιρετικά κινηματογραφικά credits.
Σε αυτό το σημείο και παντού μέσα στην ταινία, έρχεται η έμπνευση (από τη μουσική) – του σκηνοθέτη: η Patti Pravo! Η αύρα της διαχέεται σε όλη την ταινία αφού ο Ντάνι έχει κόλλημα μαζί της-μεγάλη ιστορία, από τότε που η μάνα τους τραγουδούσε τα τραγούδια της-και σε κάποια στιγμή ,η ίδια Patti σαν μια κούκλα σαν bambola κάνει μαγική εμφάνιση και ο Ντάνι μένει κάγκελο να μην πιστεύει στα μάτια του. Είναι σκηνές από αυτές που μένουν μαζί σου, από τα highlights οποιουδήποτε wave και όποιας ετικέτας φοριέται εκάστοτε για να ταιριάζει με τον καιρό.
