Kώδικες, μυστικά, κατάσκοποι, μαθηματικά ,προσωπικές ιστορίες-κάπως έτσι (μάλλον-έτσι ακριβώς) γεννήθηκαν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, κάθε ιστορία έχει την αρχή της που κρύβει κι αυτή κώδικες, μυστικά κλπ-άλλη μια αληθινή ιστορία στο σινεμά-καλό σινεμά, δυνατό, σημαντικό, όπως η ελάχιστη κίνηση της μηχανής, πριν αλλάξουν και πάλι οι μυστικοί κωδικοί τα μεσάνυχτα ακριβώς (;) και πάλι φτου-κι-από-την αρχή.
Σιγά-σιγά και με υποδειγματικό σεναριακό/σκηνοθετικό «ξεφλούδισμα» συναρμολογείται η ιστορία βασισμένη στο “Alan Turing: The Enigma” του Andrew Hodges’s από τον Morten Tyldum (Κυνηγοί Κεφαλών) σε σενάριο Graham Moore, με πρώτα πλάνα από το 1952 και την έρευνα που κάνει ένας αστυνομικός στο Μάντσεστερ. Για να τρέξει πίσω η αφήγηση σε άλλα χρονικά σημεία, όπου αυτό που φαίνεται είναι κάτι άλλο και το κάτι άλλο είναι πότε συμβατό με την εποχή, πότε όχι. Οι αλήθειες έχουν κι αυτές τους κώδικές τους και η σκληρότητα έχει πολλά πρόσωπα και σε καιρούς ειρήνης .
Ο Τuringεκτός από σπουδαίος μαθηματικός ήταν και ομοφυλόφιλος σε μια εποχή που θεωρείτο έγκλημα και μετά τον πόλεμο συνελήφθη για παρενόχληση, καταδικάστηκε και υποβλήθηκε σε ορμονοθεραπεία. Σε ηλικία 43 ετών αυτοκτόνησε, δαγκώνοντας ένα δηλητηριασμένο με κυάνιο μήλο. Εξ ου, προς τιμήν του, και το μισοφαγωμένο μήλο-σήμα της Apple.
Το Imitation Game, εκτός των άλλων παίζει,νομίζω και σαν σημείο συνάντησης σινεφίλ και Χολιγουντιανών τύπων. Επίσης μια φορά ακόμη, δικαιούμαι να πω-Cumberbach rules, χωρίς μεγάλη προσπάθεια βέβαια μετά τις γνωστές και σε παρόμοιους τόνους, Σερλοκ-ικές του επιδόσεις. Τον περιμένω πώς και πώς σε άλλους ρόλους, πιο αλλιώς. Κώδικες άλλωστε για σπάσιμο, υπάρχουν.
