Έτσι λοιπόν ήταν. Έφερε εκείνος τη ‘Νασιονάλ’ και βάλαμε να πιούμε, άφησε να παίζει το καινούργιο το βινύλιο του Bob Dylan, αυτό όπου ο αθεόφοβος τραγουδάει Frank Sinatra (σκέτη συγκίνηση) και εγώ δίπλα διάβαζα «Αγάπη/ Love». Και κάθε τόσο – επειδή ό,τι αγαπάω θέλω να το μοιράζομαι μαζί του (ένα ‘share with him’ buttonδηλαδή θα μου έφτανε) – κάθε τόσο, τού διάβαζα και κάτι από το βιβλίο. Τη μία για ένα …’νεοανανεωμένο κέφι και μια νεοανανεωμένη λαχτάρα για ζωή’, την άλλη για εκείνο το ούζο με τα παλιομοδίτικα, τα μεγάλα, τους κύβους, τα παγάκια, για τους Λετριστές (και τους …‘Ηλεκτρολλετριστές’ βεβαίως…) για την beat generation, και τον Κομάντερ οπωσδήποτε – εις υγείαν και πάλι. Για τις λέξεις, του διάβαζα, ξανά και με κάθε ευκαιρία, αλλά και για την ακριβή πόσοτητα της ρίγανης που πρέπει να έχει ο ντάκος, όση θέλει ο καθένας, για το Νίκο Καρούζο και τον Τζόνι Ρότεν (I sent you flowers but you wanted chocolates instead θυμηθήκαμε πάλι) και μετά, από τη σελίδα 29 – 30 πες καλύτερα – πιάσαμε κουβέντα για τις συμπτώσεις, που δεν υπάρχουν, ή υπάρχουν με πολλά διαφορετικά ονόματα, έτσι ώστε να μην αποκαλύπτονται παρά πάρα πολύ σπάνια – συμφωνήσαμε (περίπου).
Στο μεταξύ, τον Dylan διαδεχόταν soul από το Νότο τον βαθύ και άλλες, κι άλλες σελίδες από την Αγάπη/Love. – Μα πού είναι και ο «Διασυρμός»*;, τον ψάχνω από προχτές. Δίπλα στα Uncutκαι στα Mojo; Εκεί ήταν; Θα μας βρουν μια μέρα στο μέλλον σκελετούς κάτω από βιβλία και δίσκους και κανείς δεν θα πιστεύει ότι ζήσαμε στην ψηφιακή εποχή, κανείς.
Αν έπιανες τον σφυγμό του εκείνη τη στιγμή, ανέβαζε παλμούς DeLilloκαι οριζόντιες Αριζόνες, πάλι το μυαλό μας εκεί έξω έτρεχε και μας έστελνε τώρα η «Αγάπη/Love» – βλέπεις, έξοχο μυθιστόρημα! – Ίκαρε, Γιώργο – Ίκαρε Μπαμπασάκη, πόσο ωραία μας τα λες! Αγάπη και Love συμφώνησαν σ’ αυτό απόλυτα.
Αγάπη/Love (εκδ. Εστία 2014)
Διασυρμός (εκδ. Εστία 2012)
