Στέλλα ή ΣΤΕLLA ή όπως αγαπάει το κορίτσι, σημασία έχει που ούτε στάλα από έμπνευση ωριμότητας δεν της λείπει στο πρώτο της προσωπικό με το όνομά της, που χτυπάει καμπανάκι ποπ εγρήγορσης, σε καιρούς που το χάιπ έχει φάει όλα τα παιδιά του. Τι; Όχι;
Επειδή η Στέλλα που έχει τρέξει σε συνεργασίας και άλλες συγκυρίες δημιουργικές, σαν το καλό παληκάρι του σοφού λαού, ξέρει κι άλλο μονοπάτι και ό,τι εφόδιο έχει πάρει από το δρόμο, εύστοχα το αξιοποιεί και στα δέκα κομμάτια εδώ και σε αυτό που θέλει να σου πει τραγουδώντας (στο The Map) “according to themap/ there’s no direction/ you have to face the facts/ and show me affection”.
Ποπ πολυσύχναστη, αλλά καθόλου τυχαία. Μέσα στις επιτηδευμένες αφέλειές, στην ξενοιασιά του ολίγον-She & Him και 60ς τύπου-ανέφελου Last Minute Boy, ή την 80ς διακριτική παλέτα που χρησιμοποιεί για μερικές φωτοσκιάσεις, διακρίνω μέτρο και ξεκάθαρη ταυτότητα. Τραγουδάει -γράφει τη μουσική και τους στίχους, γράφει, υποθέτω, και τις σημειώσεις στο περιθώριο της παραγωγής, την οποία υπογράφει η ίδια μαζί με τον Nteibint. Με μουσικούς/ συνεργάτες ,μεταξύ άλλων, τον Βελισσάριο Πρασσά στο μπάσο, που έχει συνθέσει μαζί με τη Στέλλα και τη μουσική στο ‘The Map’ και τον ΚingElephant , του οποίου επίσης το basement χρησίμευσε και σαν location της ηχογράφησης (hot spot, το δίχως άλλο, για την σύγχρονη Ελληνική σκηνή που θα μείνει-το πιστεύω-σημείο αναφοράς, όπως ας πούμε ο Πήγασος για τα 80ς ή το Τεχνολογικό/Πολιτιστικό Πάρκο του Λαυρίου όπου έγιναν τα πρώταSynch).
Αλλά και μακρυά από την Στέλλα, στολίδια της μόδας στον ήχο. Οι ντίσκο επιρροές της (που ποιός δεν έχει τέτοιες την σήμερον ημέραν!) είναι ενσωματωμένες στον κορμό των τραγουδιών και το υπόγειο, πλην όμως ρωμαλέο funk, με μπάσα που πολύ μου αρέσουν (Wet Cigarette), εξασφαλίζουν στον ήχο τις δέουσες αναταράξεις.Τι νόημα έχουν όλα αυτά, όταν μιλάει η μουσική;-προφανώς κανένα. Το “ΣΤΕLLA’ (της inner ear κυκλοφορία) έστειλε μήνυμα κι εμείς το διαδίδουμε.
