Μια ανάσα δρόμος _μπορεί να είναι αρκετά πιο πολύ_ αλλά έτσι σου φαίνονται οι διαδρομές όταν έχεις περάσει καλά, υποθέτω-μια ανάσα.
Οι ανάσες της Μαρίνας Λατσίνου στα τραγούδια του «Μια Ανάσα Δρόμος» είναι όμορφες, δυνατές ανάσες με ένα σοφό (ενστικτώδες μάλλον) μέτρο και γούστο- φωνή που σε προκαλεί να ακούσεις-με προσοχή.
Η διαδρομή έχει ενδιαφέρον.Τα τραγούδια, μουσική και στίχοι του Χρήστου Αλεξόπουλου, αποκαλύπτουν κι άλλα πολλά- ευρηματικότητα, χάρη και ουσία. Κοσμοπολίτικα στον ήχο τους και σε ανοιχτή σχέση με τον πειραματισμό, με τους μουσικούς και την ερμηνεία να βρίσκονται όλοι στην ίδια σελίδα ακόμη και στις πιο ρευστές στιγμές που μπορεί να αλλάζουν και μέσα στο ίδιο τραγούδι. Αυτά, αν στήσεις αυτί για αναλύσεις, γιατί τα τραγούδια από μόνα τους κερδίζουν ακροάσεις και με τη φωνή της Λατσίνου να λειτουργεί δυναμικά.
Τζάζι ατμόσφαιρα, μετα-μοντέρνα μπαλάντα , νέο-κύμα ψηφιακής εποχής ,θεατρική ερμηνεία, που κερδίζει αμέσως όσους στέκονται πάντα σε αυτό, αλλά χωρίς μελόδραμα και τις υπερβολές. Η Μαρία δεν έχει πρόθεση να έχει απέναντί της τον ακροατή για να τον εντυπωσιάζει, τον θέλει δίπλα, συντροφικά, σε αληθινή καλλιτεχνική επικοινωνία.
Η «Χαμένη Γενιά» είναι σίγουρα από τα τραγούδια που τα κρατάς, τα μοιράζεις, τα διαδίδεις, τους βάζεις φιόγκο και τα χαρίζεις για να καταλαβαινόμαστε και η ερμηνεία είναι συγκινητική. Το «Θα είμαι εκεί» μου έφερε στο νου κάτι σαν Everything Βut the Girl meets Αρλέτα – ξεχωριστά κομμάτια μιας δουλειάς ‘ψηφιδωτά’ φτιαγμένης με αγάπη σε κάθε της λεπτομέρεια.
## Η πρώτη live παρουσίαση της δουλειάς στο Θέατρο Πόρτα, Τρίτη 28/4 !