Άργησα αλλά πήγα. Γιατί κάτι μου έλεγε, μην το χάσεις και γιατί μ’ αρέσει πολύ και η γραφή του Μάρτιν Μακ Ντόνα. Πήγα και δεν έχασα! Δεν θα σου πω εκείνο που λένε «δεν είναι τυχαία η επιτυχία της»–δεύτερη χρονιά στην Αθήνα και συνεχίζει απο τα μέσα του Απρίλη στη Θεσσαλονίκη-γιατί έχω δει «επιτυχίες»τυχαίες, αλλά θα σου πω αυτό: ότι ο Πουπουλένιος είναι μια παράσταση εξαιρετική! Που σε αρπάζει από την πρώτη στιγμή και θα σε ακολουθήσει- να το ξέρεις-και μετά το τέλος. Αστεία, σκληρή, συγκινητική, αδυσώπητη αλλά με χιούμορ, άγρια και παραμυθένια και άγρια παραμυθένια. Και όλοι τους είναι σπουδαίοι. Σε ένα κείμενο, όχι εύκολο, απαιτητικό με ρυθμό γρήγορο, κινηματογραφικό. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης (ο οποίος και σκηνοθετεί ), ο Νίκος Κουρής, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος. Είναι μια παράσταση, που, ένοιωσα ότι ζεσταίνει αληθινά τη σχέση του θεατή με το κοινό. Δεν θα το έχανα με τίποτε!
