Goodnight Mommy των Veronika Franz και Severin Fiala
Η ταινία ήταν το Goodnight Mommy. Θρίλερ. Ψυχολογικό, σκληρό, με ατμόσφαιρα. Και με ανατροπή. Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το είδα-και κόλλησα. Κολλάς βέβαια και με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ολόκληρο, εθιστικό όπως είναι, σαν κάτι ζωντανό που βγαίνει από τις σκοτεινές αίθουσες και κυκλοφορεί στο Λιμάνι, στην Αριστοτέλους, στον Πύργο, στη μνήμη, στο ασυνείδητο, στις ατζέντες, στον αέρα, στα θεωρεία, στο Θερμαϊκό, όπως με το Νοτιά κολλάς με τις ταινίες, για διαφορετικούς λόγους, για δικούς σου λόγους, για οικουμενικούς λόγους ή και για κανένα λόγο, έτσι.
Jack της elizabeth scharang
Με το Goodnight Mommy αφορμή (σε σκηνοθεσία Veronika Franz και Severin Fiala) είχα αρχίσει να σκαλίζω πάλι λίγο το Αυστριακό σινεμά, όπως τότε που είχε βγει το Funny Games, σαδιστικό, άγριο, άβολο, σινεμά με ταυτότητα, στην προκειμένη περίπτωση την ταυτότητα του Michael Haneke. Τύπος κι αυτός!
Σύμπτωση τώρα: Σε λίγες μέρες, στο φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ‘παίζει’ αφιέρωμα στο Νέο Αυστριακό Σινεμά και από ό,τι είδα μάλιστα με πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες. Τσίμπησα και θρίλερ για να μείνω στο scary πνεύμα των ημερών. Είναι το Jack της Ελίζαμπεθ Σαράνγκ και “βλέπω” ήδη την ομίχλη στην Προβλήτα Α να πυκνώνει γύρω από τις ώρες προβολής. Κάτι πολύ Αυστριακό ηλεκτρίζει τον αέρα.
