Υπέροχη, φανταστική, έξοχη γραφειοκρατία. Χαρτιά και υπογραφές, καταπληκτικές και ανεξάντλητες. Το ένα γραφείο εδώ, το άλλο εκεί, ανάμεσά τους ένα γλυκό σύμπαν ασυνεννοησίας. Σε βρίσκω, σε χάνω και κάτι μου λείπει. Το χαρτί από το γραφείο 128 στο βάθος. Με την υπογραφή της κυρίας. Πού είναι η κυρία; Σήμερα λείπει, τι κρίμα! Να προχωρήσουμε πιο κάτω; Δεν γίνεται-δεν γίνεται. Το σύμπαν χάνεται και χτίζεται. Το χαρτί το χρειάζεται, και την υπογραφή και την κυρία.
Υπέροχη, θαυμαστή γραφειοκρατία.
Σε άλλο όροφο, με φυτό στην άκρη-ποιος να το ποτίζει;- και του Ελύτη φωτογραφία στο ταμπλό. Παραμυθένια υπηρεσία, δημόσια κλασικού ροκ. Αιτήσεις, υπογραφές, δηλώσεις του Νόμου, δελτία ταυτότητας και διευθύνσεις. Οκτώ, δέκα, δεκαοκτώ χαρτιά να μπουν με τη σειρά. Μήπως, πάλι, λείπει κάτι; Μήπως; Μήπως;
Λοιπόν θα έρθετε ξανά. Την επόμενη φορά και με αυτό. Και μην ξεχάσετε κι εκείνο. Θριαμβευτικά και τελετουργικά. Από τις σκάλες, αφού το ασανσέρ είναι κολλημένο. Μόνο αυτό. Θέλει συντήρηση. Θέλεις συντήρηση. Ανεβαίνω, κατεβαίνω. Ξεχνάω και ανεβαίνω πάλι. Το φυτό, το ποτίζει κανείς; Η γραφειοκρατία κάθε βράδυ! Ντύνεται καλός κηπουρός και το ποτίζει. Και το κλαδεύει επίσης, με τα λεπτεπίλεπτα επιδέξεια χεράκια της. Υπέροχη, φανταστική γραφειοκρατία.
