Rihanna, ANTI
‘Got to do things my own way darling’! Και τι εννοείς κορίτσι darling? Πρότζεκτ μέσα στο πρότζεκτ εννοεί, κάτι πιο διαβρωτικό και “άστο όπως είναι” το οποίο βγαίνει από τον φούρνο σαν ροδοψημένη ψυχεδελι
κή soul, ακατέργαστη ζάχαρη αφού sweetheart είναι και θα μείνει.
Πλιζ λοιπόν, το ANTI, αντιθέτως από τα προηγούμενα είναι πιο δικό της καλλιτεχνικώς μιλώντας (και ορθώς στην προκειμένη περίπτωση), άποψη που μπορούν να στηρίξουν κομμάτια σαν το δίλεπτο ‘στα πατώματα πέφτω’ Higher (‘this whiskey got me feelin’ pretty…), το vintage μελωδικό Love on The Brain, το καπνιστό James Joint αγκαζέ με το ψυχεδελικότερο των Tame Impala, Same Ol’ Mistakes σε νέα «διορθωμένη»(ουπς!) από τη Rihanna εκδοχή. Σιγά μην έλειπε και το Work με τον Drake! (ουπς again).
Kanye West, The Life of Pablo
Και μετά άλλαξε ο καιρός. Μαϊστρος, βορειο-δυτικός. Κanye West και I Love Kanye. All or nothing στην περίπτωσή του. Πες ό,τι θες για το φουσκωμένο ‘εγώ’ , αλλά η Οδύσσεια των ήχων συνεχίζεται περίφημα. Ο Οδυσσέ
ας φορούσε μάρκες.
Ντελικάτες φόρμες της ‘μαύρης’ μουσικής με όραμα επίμονο και όσο πιο κοντά σε καινούργια ανακάλυψη. Εξ’ ου και ο Kendrick Lamar συμμετέχει (No More Parties in L.A) και τα γκόσπελ-αλληλούϊα!-new design ευδοκιμούν (ο αναμάρτητος, τον λίθον κλπ) και ευήλιο drum’n’bass ανθίζει.
Δοκιμάζει πάντα και τού βγαίνει πολύ συχνά, με εναλλαγές, αντιπαραθέσεις, με Famous (αυτό με της Rihanna το αποτύπωμα), με Real Friends, με Wolves και το ημέρωμα της ρίμας. Το “we made a million a minute” (όλα εδώ πληρώνονται) και εύφορο καλειδοσκοπικά άλμπουμ της εποχής, από την αρχή ως το αγαπημένο Fade….(fade, fade, fade…)
Santigold 99 c
Με ένα δολάριο (και έχεις και ρέστα) έχεις την Santigold, ποπ-προβοκατόρισσα, τις προσφορές και electro/hiphop ρίμες σε σελοφάν. Τρελάθηκε το αφεντικό και τα δίνει τσάμπα. Lost in the supermarket που έλεγαν τα δικά μας παιδιά προτού οι ψυχώσεις αρχίσουν να κυκλοφορούν σε extra large και κατά δωδεκάδες.
Για την Santi μας, η Τέχνη είναι ένα πολύχρωμο τόπι, δουλειά και ευχαρίστηση και μπάσο of course! Αγαπάμε και τις κιθάρες. Και το banshee-ξωτικάκι χαμογελάει στον καθρέφτη (στους facebook καιρούς ,τι άλλο;).
Δίνω ένταση στο Chasing Shadows που την πάει προς dancehall μεριά και πιο ‘κεί στο Who be Lovin’ me (feat.ILOVEMAKONNEN) αλλά και στην 80ς ντίσκο του Randevouz Girl. Μην το σκέφτεσαι. Και a penny for your thoughts.
Lewis Del Mar, Ep
Can you
please sit the fuck down? Για λίγο-πέντε κομμάτια είναι-και δώσε βάση. Οι Lewis Del Mar είναι ο Danny Miller και Max Harwood που κουλάρουν στην Rockaway Beach όταν δεν τριγυρνάνε στη Νέα Υόρκη ψαρεύοντας ήχους. Όπου θέλει ψαρεύει κανείς. Και καλή ψαριά ακούω. Ηλεκτρο-ακουστικές κιθάρες και μπόλικα beats αλά Beasties με ολίγον από ήχο του βυθού, αύρα από The Life Aquatic with Steve Zissou αν με εννοείς. Το οποίον μας φέρνει ακριβώς στην αρχή. Να το πω ευγενικά- can you please sit down and listen?
