Παντού βρίσκονται. Αυτή τη στιγμή μια από αυτές, η ξανθιά, έχει αράξει έξω από την πόρτα και περιμένει. Ξέρει τις κινήσεις μου, τις έχει μελετήσει. Έχει βρει το ευαίσθητο σημείο μου και πατάει πάνω του με τα μαλακά της ποδαράκια, θα κάνει μια τούμπα με νάζι και θα φάει το φαγητό της. Δεν θα έχουμε εμείς να φάμε, αλλά αυτές θα έχουν. Γάτες, οι γάτες.
Και δεν είμαι από εκείνους που τις παίρνουν και πολύ στα σοβαρά. Είμαι κατά της εξουσίας γενικά και αυτά είναι εξουσιαστικά πλάσματα με πονηρούς αντιεξουσιαστικούς τρόπους. Αλλά σε κάνουν με ένα τρόπο να νοιάζεσαι για την πάρτη τους.
Έχω κάμποσα μικρά μεγαλώσει στην αυλή. Τhe cutest things. Κι εκεί την πατάς. Αγαπώ σκύλους πιο πολύ να ξέρετε, δηλαδή έτσι νομίζω. Αλλά μέχρι να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματα σου, οι ροζ μυτούλες έχουν πιάσει τις καλές τις θέσεις. Στην καρδιά σου και στον κόσμο. Από τα βάθη τις Ιστορίας ως τα βάθη του Ιντερνετ. Πόσα likes φέρνει η γάτα; Πολλά κι ακόμη περισσότερα, γατόνια του share button.
Με βλέπω γεμάτη γραντζουνιές να δακτυλογραφώ σε ένα κόσμο όπου θα υπαγορεύουν τα κείμενα οι γάτες. Ο Πλανήτης των Πιθήκων; Παλιά ξυνισμένα νέα. Οι γάτες θα έχουν το πάνω χέρι. Σαν την άλλη που είχε θρονιαστεί και παρακολοθούσε τη συζήτηση. Τι είδε η γάτα; Και σε ποιο σημείο ακριβώς γουργούρισε; Γάτες με ατζέντα. Στα μέσα και στα έξω και στα ενδότερα. Με επαφές και διασυνδέσεις. Και η άλλη, η ‘δικιά’ μου είναι έξω και περιμένει να σερβιριστεί το μεσημεριανό.
