Εκεί έξω στα ρηχά κάθεται και πλατσουρίζει, μισός μέσα στο νερό, μισός έξω. Ένας τύπος. Η θερμοκρασία έχει πέσει-έχει βρέξει, έχει πιάσει αέρας-βοριάς. Ωραίος καιρός.
Πιο έξω, ο κακός καιρός γίνεται χειρότερος. Καθαρή, πεντακάθαρη από το νερό που έριξε, η Δευτέρα, αλλά τίποτε δεν μας ξεπλένει.
Μέρα, ώρα και τα λοιπά. Προς το παρόν και μέχρι αυτή τη στιγμή, το Κακό νικάει. Ναι. Δυστυχώς. Σκληρός ο αγώνας. Λυπάμαι. Πρέπει να αλλάξουμε σύστημα. Ο πάγκος σε πανικό.
Ένα στιχάκι (ημερολογίου): Mε ρώτησε ο δάσκαλος/ τι είναι ζωή για μένα/ και σήκωσα το χέρι μου/ και έδειξα εσένα.
Φτέρνισμα. Την αρπάξαμε.
Σαρακοστή, Σαρακοστή…
…από το άλλο μου τ΄αυτί, γιατί είναι η μάνα μου κουφή. Παιδιόθεν.
Πίσω στα δικά μας. Παλιά soul και Kendrick Lamar. Ειδικά για την ημέρα: Κέντρικ Κα-Λαμάρ (μόλις έριξα το επίπεδο)
Το Carol, ωραία ταινία. Δεν την είχα δει-την είδα. Kαι ωραία τοπία-road trip κι έτσι. Με τέτοιο αμάξι. Γάντια, μαντό, παλτό, μαντήλια, γυαλιά πεταλούδα. Πάνω τα 50ς. Κάτω η καταπίεση των ‘50ς.
All you need is love.
Κι αφού δεν πέταξαν, λιγότεροι θα είναι οι τσακισμένοι χαρταετοί φέτος στα σύρματα. Εκεί φτάσαμε. Και που ‘σαι ακόμη!
