Ξέρω τι έκανες στη Θεσσαλονίκη. Ναι ξέρεις, απαντάω, αλλά δεν τα ξέρεις όλα.
Άκου λοιπόν. Ο Θερμαϊκός μπροστά μου, φωτεινός, λαμπερός, καθαρός και ταξιδιάρης, η ώρα γλυκειά μεσημεριανή, η κίνηση στους δρόμους μια ψευδαίσθηση.
Και εμφανίζεται η καλλονή. Πάβλοβα το όνομά της, αλλά με άλλο εντελώς χαρακτήρα από τις Πάβλοβες που συνήθως κυκλοφορούν. Και παίρνει θέση στην μέση, στο τραπέζι, το ξύλινο το μεγάλο. Βιβλία ,τετράδια μολύβια και γραφική ύλη ολούθε γύρω, καθώς βρίσκομαι στο High School, με παρέα εκλεκτή σα να έχεις ξαναβρεί φίλο από το high school που – πίστεψτέ το! – κι αυτό συνέβη στη Σαλόνικα. Πέτυχα την Τζένη.
Στο μεταξύ, θαλασσινά κι ωραία, έχουν προηγηθεί της δροσερής, φραουλένιας καλλονής, φ
ωλιές καταϊφιού, που έκτοτε φώλιασαν στην καρδιά μου με τον εξόχως πετυχημένο συνδυασμό σπανάκι, Philadelphia, γραβιέρα, παρμεζάνα. Ο Μέσι μόνο έλειπε να βάλει την μπάλα στα δίχτυα.
Αλλά όλα ξεκινάνε αν θες να ξέρεις κατά τη γνώμη μου από την πίτσα –«Μαργαρίτα» είπαμε εμείς, απλή αλλά στο απλό μέσα αναδείχτηκε όλος ο εσωτερικός της πλούσιος κόσμος – καθότι είναι Pizza Bar, το High School και πολλά εγκωμιαστικά έφτασαν στ ‘ αυτιά μου για τα κάτι τρελά επίσης κοκτέιλ.
– Μην αρχίζεις τώρα, είπα στον εαυτό μου, γιατί «πετάς» και η Aegean σε περιμένει. Οπότε δεν άρχισα. Και μπορεί να ζω σε άλλη πόλη, αλλά το High School έχει και το School (του) ντάουντάουν στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης και στις ‘άγιες γεύσεις της’ σκέτη αμαρτία σε εποχές δίαιτας.
Γιατί, να δεις, θα σωθούμε στο τέλος. Με βιβλία και μουσικές και μια πίτσα Μαργαρίτα. Μπορώ να έχω και την Πάβλοβα;
